ارتباط میان سرعت مصرف وعده های غذایی و ریفلاکس معدی مروی در بزرگسالان ایرانی

مقدمه: ارتباط میان سرعت غذا خوردن و ریفلاکس معدی مروی در کشورهای خاور میانه کمتر بررسی شده است. این مطالعه، با هدف بررسی ارتباط میان سرعت مصرف وعده‌های غذایی با علایم ریفلاکس معدی مروی در تعداد وسیعی از ایرانیان انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، 4669 نفر به پرسش‌نامه‌ای در ارتباط با عادات مختلف غذایی پاسخ دادند. در مورد سرعت مصرف وعده‌های غذایی، سه سوال مطرح شد: «در هنگام غذا خوردن چقدر غذای خود را می‌جوید؟ کم، متوسط، زیاد»، «به طور معمول ناهار خوردن شما چقدر طول می‌کشد؟» و «به طور معمول شام خوردن شما چقدر طول می‌کشد؟ <10 دقیقه، 20-10 دقیقه و > 20 دقیقه». ریفلاکس معدی مروی به صورت داشتن سوزش معده (گاهی یا اغلب موارد) در طی سه ماه گذشته تعریف شد و شدت بیماری (سوزش سر دل) با استفاده از مقیاس 4 موردی (خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید) تعریف شد. یافته‌ها: شیوع ریفلاکس معدی مروی، 23/7 درصد بود. بعد از تعدیل مخدوشگرها، ارتباط معنی‌داری باقی ماند. در مدل تعدیل شده، کسانی که غذای خود را «کم» و «متوسط» می‌جویدند، افزایش خطر 94 و 38 درصدی در ابتلا به ریفلاکس معدی مروی با شدت زیاد داشتند. هنگامی که تاثیر مشترک سایر عوامل مخدوشگر اعمال شد، رابطه همچنان معنی‌دار باقی ماند و کسانی که غذای خود را «کم» و «متوسط» می‌جویدند، افزایش خطر 91 و 35 درصدی در ابتلا به ریفلاکس معدی مروی با شدت زیاد داشتند. همچنین، در مدل تعدیل شده، کسانی که ناهار خود را در بیشتر از 10 دقیقه می‌خوردند، کاهش خطر 30 و 25 درصدی در ابتلا به ریفلاکس معدی مروی و شدت سوزش سر دل داشته‌اند. نتیجه‌گیری: در این مطالعه، یک ارتباط معنی‌دار معکوس میان سرعت مصرف وعده‌ی ناهار و مقدار جویدن غذا و علایم ریفلاکس معدی مروی در جمعیت مورد مطالعه مشاهده شد.