بررسی تاثیر استفاده از لیدوکائین موضعی روی تیغه‌ی لارنگوسکوپ، تراشه و کاف لوله‌ی تراشه بر تغییرات فشار خون و ضربان قلب حین لارنگوسکوپی و لوله‌گذاری تراشه و مقایسه‌ی آن با گروه شاهد

مقدمه:لارنگوسکوپی فرایند شایعی در بیهوشی و بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی می‌باشد که با بروز برخی عوارض در هنگام لوله‌گذاری یا پس از آن همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر استفاده از لیدوکائین موضعی روی تیغه‌ی لارنگوسکوپ، تراشه و کاف لوله‌ی تراشه بر تغییرات فشار خون و ضربان قلب حین لارنگوسکوپی و لوله‌گذاری تراشه و مقایسه‌ی آن با گروه شاهد انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 275 بیمار کاندید لارنگوسکوپی به پنج گروه 55 نفره «اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه‌ی لارنگوسکوپ، اسپری لیدوکائین 10 درصد داخل تراشه، اسپری لیدوکائین 10 درصد روی کاف تراشه، اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه‌ی لارنگوسکوپ و داخل تراشه و روی کاف تراشه (هر سه مورد) و عدم مصرف لیدوکائین» تقسیم شدند. میزان فشار خون و ضربان قلب همه‌ی گروه‌ها در زمان پایه، قبل از انجام لارنگوسکوپی و دقایق 1، 3، 5 و 10 بعد از انجام لارنگوسکوپی بررسی گردید و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته‌ها:طی انجام مطالعه، گروه اسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه‌ی لارنگوسکوپ و داخل تراشه و روی کاف تراشه، دارای پایین‌ترین و گروه شاهد دارای بالاترین ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی بودند. تغییرات ضربان قلب و فشار خون در پنج گروه تفاوت معنی‌داری داشت، اما تغییرات درصد اشباع اکسیژن در گروه‌ها معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: استفاده ازاسپری لیدوکائین 10 درصد روی تیغه‌ی لارنگوسکوپ و داخل تراشه و روی کاف تراشه، با کاهش معنی‌دار ضربان قلب و فشار خون در بیماران تحت عمل لوله‌گذاری همراه است. به نظر می‌رسد، این روش می‌تواند جهت کاهش عوارض ناشی از لارنگوسکوپی مورد استفاده قرار گیرد.