بررسی مولکولی اینتگرون‌های کلاس i و ii در میان ایزوله‌های اشرشیاکلی‌ جدا شده از عفونت‌های دستگاه ادراری کودکان بیمارستان امام رضای (ع)شهر کرمانشاه

مقدمه: انتقال ژن‌های مقاومت دارویی از طریق اینتگرون‌ها، شایع‌ترین راه گسترش مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی و به دنبال آن، پیدایش گونه‌‌های دارای مقاومت دارویی چندگانه (multidrug resistance یا mdr) است. هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، تعیین فراوانی اینتگرون‌های کلاس i و ii در میان ایزوله‌های اشرشیاکلی جدا شده از عفونت‌های دستگاه ادراری کودکان در کرمانشاه بود.tروش‌ها: در این پژوهش توصیفی مقطعی، 89 ایزوله‌ی اشریشیاکلی جمع‌آوری شد. پس از تایید ایزوله‌ها با تست‌های اختصاصی بیوشیمیایی، حساسیت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها با روش دیسک دیفیوژن مورد سنجش قرار گرفت. فراوانی اینتگرون‌های کلاس i و ii با استفاده از پرایمرهای اختصاصی آن‌ها و روش polymerase chain reaction (pcr) تعیین گردید.یافته‌ها: از میان 89 نمونه‌ی مورد بررسی، 53 ایزوله (59/3 درصد) دارای mdr بود. بیشترین میزان مقاومت نسبت به آمپی‌سیلین (85/4 درصد) و کوتریموکسازول (68/5 درصد) و کمترین میزان مقاومت نسبت به ایمی‌پنم (12/4 درصد) و نیتروفورانتوئین (16/8 درصد) مشاهده شد. فراوانی اینتگرون‌های کلاس i و ii به ترتیب 71/9 و 3/5 درصد بود. ارتباط معنی‌داری بین فراوانی اینتگرون‌ها و مقاومت به تتراسایکلین و جنتامایسین وجود داشت (p<0/05) نتیجه‌گیری:علاوه بر فراوانی بالای ایزوله‌های دارای mdr، شیوع اینتگرون‌های کلاس i در ایزوله‌های جداسازی شده‌ی اشرشیاکلی بیشتر بود. در نتیجه، شناسایی فراوانی اینتگرون‌ها و ارتباط آن‌ها با الگوهای مقاومت دارویی در ایزوله‌های باکتریایی ضروری به نظر می‌رسد.