تاثیر چهار هفته فعالیت هوازی در آب بر میزان بهبود بالینی و پروتئین نوروگلین-1 در بافت مغز مدل حیوانی multiple sclerosis از طریق القای experimental autoimmune encephalomyelitis (eae)

مقدمه: هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر چهار هفته فعالیت هوازی در آب بر میزان بهبود بالینی و پروتئین نوروگلین1 در بافت مغز مدل حیوانی multiple sclerosis (ms) از طریق القای experimental autoimmune encephalomyelitis (eae) بود.rtl;روش‌ها: 80 سر موش‌ سوری ماده با نژاد c57bl/6 و سن 1210 هفته و وزن 2 ± 20 گرم به 8 گروه 10تایی (سالم شاهد، سالم شنا، ms شاهد، ms اینترفرون، ms شنا، ms اینترفرون شنا، ms شاهد تزریق، ms شاهد شنا و تزریق) تقسیم شدند. جهت القای eae، ابتدا 300 میکروگرم (5535) myelin oligodendrocyte glycoprotein (mog) در حجم 100 میکرولیتر phosphate buffered saline (pbs) با complete freund's adjuvant (cfa) مخلوط و به صورت زیر جلدی تزریق شد. هم‌زمان با تزریق اول و 48 ساعت بعد از آن، 300 نانوگرم سم سیاه‌سرفه (pertussis toxin یا pt) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. موش‌های مصرف کننده‌ی دارو به صورت اینترفرون بتا، از هفته‌ی اول پس از شروع درمان، روزانه به میزان 150 واحد بین‌المللی/گرم از این دارو را به صورت زیر جلدی دریافت کردند. علایم بالینی و وزن موش‌ها روزانه بررسی و ثبت شد. برای گروه‌های تمرین، روزانه 30 دقیقه به مدت 4 هفته، هفته‌ای 5 جلسه، فعالیت هوازی در محفظه‌ی شنا اجرا شد. از سیستم نمره‌دهی استاندارد برای ارزیابی بالینی و از روش enzymelinked immunosorbent assay (elisa) برای اندازه‌گیری پروتئین نوروگلین1 استفاده گردید. داده‌های به دست آمده، با استفاده از آزمون oneway anova تجزیه و تحلیل شد.rtl;یافته‌ها: تاثیر فعالیت ورزشی شنا بر ms، به طور تقریبی یکسان با تاثیر اینترفرون بر ms بود. میزان افزایش نوروگلین-1 در گروه ms شنا نسبت به گروه ms اینترفرون بیشتر بود.rtl;نتیجه‌گیری: تمرین هوازی شنا، به احتمال زیاد می‌تواند از طریق افزایش نوروگلین1 به بازسازی میلین یا کاهش سرعت تخریب میلین کمک کند و از این طریق، به بهبود بالینی بیماران مبتلا به ms منجر شود.