بررسی آستیگماتیسم قرنیه‌ی قدامی، خلفی و کل در افراد طبیعی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان و محور آستیگماتیسم قرنیه‌ی قدامی (anterior corneal astigmatism یا aca)، خلفی (posterior corneal astigmatism یا pca) و کل (total corneal astigmatism یا tca) انجام گرفت.روش‌ها: در این مطالعه‌ی گذشته‌نگر، نقشه‌های توپوگرافی پنتاکم 226 چشم (113 بیمار) از افراد که آستیگماتیسم refractive بین 6-1 دیوپتر داشتند، مورد بررسی قرار گرفت. میزان آستیگماتیسم سطح قدامی، خلفی و کل قرنیه تعیین گردید. همچنین، بزرگی و محور آستیگماتیسم این سطوح با هم مقایسه شدند. 050/0 > p به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه، 74/6 ± 00/33 سال بود. میانگین و انحراف معیار میزان aca برابر 99/0 ± 02/2، pca 20/0 ± 44/0 و tca 01/1 ± 98/1 دیوپتر بود. آستیگماتیسم قدامی موافق قاعده و آستیگماتیسم خلفی مخالف قاعده، شیوع بیشتری نسبت به سایر جهت‌های محورها داشتند. در گروه‌های aca و tca، بیشترین میانگین بزرگی مربوط به آستیگماتیسم with-the-rule (wtr) بود. مقدار pca فقط در 8 درصد افراد از 75/0 دیوپتر تجاوز می‌کرد. aca با pca (83/0 = r) و tca (98/0 = r) ارتباط مستقیم بارزی داشت. همچنین، بین pca و tca رابطه‌ی مستقیم و شدیدی وجود داشت (78/0 = r، 001/0 > p).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، اطلاعاتی فراهم کرد که ممکن است در دستیابی به نتایج مطلوب در اصلاح آستیگماتیسم در جراحی انکساری یا طراحی لنزهای داخل چشمی جدید مفید باشد.