ارزیابی ارتباط افزایش سطح غلظت سرمی هورمون پاراتیروئید پس از وقوع سکته‌ی قلبی با میزان بیان ماتریکس متالوپروتئیناز 9 و مهار کننده‌ی بافتی آن

مقدمه: سکته‌ی قلبی (myocardial infarction یا mi)، یکی از مهم‌ترین مشکلات سلامت در دنیای حاضر است. طبق مطالعات قبلی، افزایش هورمون پاراتیروئید (parathyroid hormone یا pth) بعد از وقوع mi منجر به بهبود قابل توجه عملکرد میوکارد می‌شود. در برخی بیماران، دیده شده است که به هم خوردن تعادل میان ماتریکس متالوپروتئینازها (matrix metalloproteinases یا mmps) و مهار کننده‌های بافتی متالوپروتئینازها (tissue inhibitors of metalloproteinases یا timp) پس از وقوع mi باعث بروز نتایج ناخواسته‌ای همانند مرگ قلبی ناگهانی می‌شود. در این مطالعه، وجود ارتباط بین سطح سرمی pth با mmp-9 و timp-1 پس از وقوع mi مورد بررسی قرار گرفت.روش‌ها: مطالعه بر روی 62 بیمار mi که در سال‌های 95-1394 به بیمارستان قائم مشهد مراجعه نموده بودند (گروه مورد) و 6 فرد سالم (گروه شاهد) انجام شد و نتایج مقایسه گردید. نمونه‌های خونی، 72 ساعت پس از وقوع mi دریافت و بخش سرمی آن‌ها جداسازی شد. سپس، عوامل mmp-9، timp-1 و pth سرمی آن‌ها، با استفاده از روش enzyme-linked immunosorbent assay (elisa) تعیین مقدار گردیدند.یافته‌ها: در این مطالعه، سطح سرمی mmp-9 و pth در گروه مورد (به ترتیب 30/4 ± 07/8 نانوگرم/میلی‌لیتر و 44/40 ± 94/61 پیکوگرم/میلی‌لیتر) در مقابل گروه شاهد (به ترتیب 44/0 ± 83/2 و 59/6 ± 93/30 پیکوگرم/میلی‌لیتر) افزایش قابل توجهی نشان داد. این افزایش در سطح سرمی timp-1 در نمونه‌های گروه مورد (36/1 ± 21/6 نانوگرم/میلی‌لیتر) نسبت به گروه شاهد (57/0± 60/5 نانوگرم/میلی‌لیتر) به صورت جزئی‌تر مشاهده شد. با این وجود، بررسی‌های آماری نشان داد که افزایش سطح pth بعد از mi ارتباطی با افزایش mmp-9 (477/0 = p) یا timp-1 (374/0 = p) ندارد.نتیجه‌گیری: با توجه به اطلاعات به دست آمده در این مطالعه، گمان می‌رود که pth و mmp-9 دو عامل مستقل در حوادث پس از mi به حساب می‌آیند.