بررسی تاثیر هایپوناترمی بر پیش‌آگهی بیماران دیالیز صفاقی مبتلا به پریتونیت

مقدمه: هایپوناترمی به عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی ضعیف در بسیاری از بیماری‌ها شناخته می‌شود. پریتونیت، شایع‌ترین عارضه و عامل اصلی مرگ و میر بیماران دیالیز صفاقی می‌باشد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی تاثیر هایپوناترمی بر پیش‌آگهی بیماران دیالیز صفاقی مبتلا به پریتونیت انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مورد- شاهدی، تعداد 30 بیمار دیالیز صفاقی با پریتونیت و هایپوناترمی و همچنین، 30 بیمار دیالیز صفاقی با پریتونیت و سطح طبیعی سدیم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. میزان مرگ و میر، بستری و عود پریتونیت به عنوان پیشامدهای مطالعه ارزیابی شدند. همچنین، مشخصات دموگرافیک و آزمایشگاهی و پاتوژن‌های پریتونیت آنالیز شدند.یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری در طول مدت دیالیز، پاتوژن‌های پریتونیت و میزان باقی‌مانده‌ی فعالیت کلیه قبل و بعد از پریتونیت بین دو گروه وجود نداشت (05/0 < p). همچنین، مقایسه‌ی پیشامدها بین دو گروه نشان داد که تفاوت معنی‌داری در میزان مرگ و میر، بستری و عود پریتونیت وجود نداشت (05/0 < p). سطح پروتئین واکنش مرحله‌‌ی حاد در بیمارانی که فوت کردند، بیشتر از بیمارانی بود که به درمان خود ادامه دادند (02/0 = p).نتیجه‌گیری: سطح سرمی سدیم حین پریتونیت یک عامل پیش‌بینی کننده‌ی مستقل برای میزان مرگ و میر، بستری و عود پریتونیت در بیماران با پریتونیت وابسته به دیالیز صفاقی نمی‌باشد. با این وجود، مطالعات بیشتر برای اثبات نقش دقیق سدیم در پیش‌آگهی پریتونیت وابسته به دیالیز صفاقی لازم است.