مقایسه‌ی ارتباط بین سطح هموگلوبین قبل از عمل با ابتلا به نارسایی حاد کلیه بعد از عمل در بیماران تحت جراحی غیر قلبی

مقدمه: نارسایی حاد کلیه، یکی از معضلات بیماران بستری در بخش‌های مختلف بیمارستانی است که چنانچه مورد توجه قرار نگیرد، موجب افزایش هزینه‌های بیمار، افزایش طول زمان بستری و افزایش میزان مرگ و میر بیماران خواهد شد. شناخت عوامل موثر بر نارسایی حاد کلیه، سبب کاهش بروز این عارضه می‌شود. از این رو، هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، مقایسه‌ی ارتباط بین سطح هموگلوبین قبل از عمل با ابتلا به نارسایی حاد کلیه بعد از عمل در بیماران تحت جراحی غیر قلبی بود.روش‌ها: این مطالعه بر روی 440 بیمار کاندیدای جراحی غیر قلبی، انجام گرفت. بیماران بر اساس سطح هموگلوبین و نیاز به دریافت خون، به چهار گروه تقسیم شدند و در هر گروه، 110 بیمار جای گرفتند. سپس، بروز نارسایی حاد کلیه بعد از جراحی و متغیرهای آزمایشگاهی و دموگرافیک، در چهار گروه تعیین و ثبت شد. برای مقایسه‌ی متغیرهای مورد مطالعه، از آزمون‌های 2χ و one-way anova استفاده گردید.یافته‌ها: کمترین فراوانی نارسایی حاد کلیه در گروه «هموگلوبین طبیعی و عدم نیاز به دریافت خون» (6/3 درصد) و بیشترین فراوانی مربوط به گروه «هموگلوبین غیر طبیعی و نیازمند به دریافت خون» (5/54 درصد) به دست آمد (001/0 > p). همچنین، گروه «هموگلوبین غیر طبیعی و نیازمند به دریافت خون» در 24 ساعت دوم بعد از جراحی دارای بیشترین سطح کراتینین (29/0 ± 21/1 میلی‌گرم/دسی‌لیتر) (001/0 > p) و کمترین برون‌ده ادراری (7/452 ± 1/3689 سی‌سی) (001/0 > p) بودند.نتیجه‌گیری: بیماران نیازمند خون و از طرفی، بیماران با هموگلوبین غیر طبیعی، دارای بیشترین خطر برای بروز نارسایی حاد کلیه بعد از جراحی بودند؛ به گونه‌ای که کراتینین در این بیماران افزایش و میزان برون‌ده ادراری به صورت معنی‌داری کاهش یافت.