نقش پیش‌گویی کننده‌ی الگوهای الکتروانسفالوگرافیک ایکتال در جراحی صرع اکستراتمپورال

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین الگوهای الکتروانسفالوگرافیک (electroencephalography یا eeg) تشنج با نتیجه‌ی جراحی در بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال مقاوم به درمان بود.روش‌ها: این مطالعه به صورت هم‌گروهی گذشته‌نگر بر روی بیمارانی که در سال‌های 94-1390 در مرکز صرع بیمارستان کاشانی اصفهان با تشخیص صرع اکستراتمپورال مورد بررسی و جراحی صرع قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی، یافته‌های تصویربرداری و نیز یافته‌های به دست آمده در حین ویدئو-eeg مانیتورینگ، بیماران ثبت شدند و ارتباط بین یافته‌ها و نتیجه‌ی یک ساله‌ی جراحی مورد آنالیز قرار گرفت.یافته‌ها: در این مطالعه، 91 تشنج از 27 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 5/49 درصد از تشنجات در حین خواب رخ دادند. ژنرالیزاسیون ثانویه در 4/15 درصد از تشنجات مشاهده شد. شایع‌ترین الگوی اولیه در eeg حین تشنج، امواج تتای ریتمیک و شایع‌ترین الگوی تاخیری، امواج اسپایک یا شارپ ریتمیک بودند. نتیجه‌ی مطلوب جراحی پس از یک سال، در 1/74 درصد بیماران گزارش گردید. سن کمتر از 35 سال در زمان جراحی، نیاز به مصرف تعداد کمتر داروهای ضد تشنج و بروز تغییرات eeg قبل از علایم بالینی تشنج، با نتیجه‌ی جراحی مطلوب همراه بود و ژنرالیزاسیون ثانویه و تشنجات حین خواب در بیماران با نتیجه‌ی نامطلوب به میزان بیشتری مشاهده شدند.نتیجه‌گیری: یافته‌های بالینی و الکتروانسفالوگرافی به دست آمده در حین ویدئو-eeg مانیتورینگ، می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در زمینه‌ی پیش‌آگهی بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال ارایه نماید. انجام مانیتورینگ اینتراکرانیال و مطالعات با حجم نمونه‌ی بالاتر، منجر به نتایج دقیق‌تری خواهد شد.