پیامدهای شکستگی ستون فقرات توراسیک و لومبار در اطفال

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی پیامدهای رادیولوژیکی (دفرمیتی) و بالینی، متعاقب دو نوع رویکرد درمان طبی و یا درمان جراحی در اطفال مبتلا به ترومای ستون فقرات انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه که به صورت هم‌گروهی گذشته‌نگر انجام شد، بیماران زیر 18 سال مربوط به یک بازه‌ی زمانی 13 ساله (1386-1398) که به علت ترومای ستون فقرات در قسمت‌های توراسیک و یا لومبار، در یک مرکز تروما، تحت درمان طبی یا جراحی قرار گرفته بودند، مورد بررسی و پیگیری قرار گرفتند. مشخصات دموگرافیک، مکانیسم آسیب، شرایط بالینی، رادیولوژیک و نوع درمان از پرونده‌های پزشکی استخراج شد. در زمان پیگیری بیماران، پس از ارزیابی وضعیت نرولوژیک و تصویربرداری ستون فقرات، مشخصات اولیه و ثانویه‌ی بیماران، مقایسه گردیدند.یافته‌ها: تعداد 79 بیمار با میانگین سنی 3/5 ± 14/36 سال وارد این مطالعه شدند و بطور میانگین، تحت پیگیری 36 ماهه قرار گرفتند. شکستگی در 42 بیمار به صورت تک مهره و شایع‌ترین شکل آن کمپرشن بود. نقص عصبی اولیه در 14 درصد بیماران وجود داشته که 2/6 درصد نقص ناکامل و بقیه تظاهر پاراپلژیک داشتند. درمان در 38 بیمار به صورت جراحی انجام شده بود. بیش از یک سوم بیماران با نقص عصبی در بررسی اولیه، نهایتاً بهبود نرولوژیک داشتند و قادر به انجام فعالیت‌های شخصی بدون وابستگی بودند. در زمان پیگیری، 2/53 درصد بیماران دارای اسکولیوز بودند. اسکولیوز در بیمارانی که تحت جراحی قرار گرفته بودند، بیشتر بود. شکستگی در سطوح متعدد با میزان کمتری کیفوز توراسیک همراه بود.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد جهت تصمیم درمانی، بهتر است آستانه‌ی جراحی بالاتری برای tlics در نظر گرفته شود.

outcomes of pediatric thoracic and lumbar spine fracture: a retrospective analysis of 79 patients

background: this study aimed to investigate the radiological (deformity) and clinical outcomes following two types of medical or surgical treatments in children with spinal trauma.methods: this study was conducted as a retrospective cohort study containing patients from a 13 years period (2007-2019). patients under 18 years of age who underwent medical or surgical treatment in one trauma center due to spine trauma in the thoracic and/or lumbar parts were evaluated and followed up. demographic characteristics, mechanism of injury, clinical, radiological conditions and type of treatment were extracted from medical records. at the time of follow-up, after evaluating the neurological status and spine imaging, the primary and secondary characteristics of the patients were compared.findings: a total of 79 patients with an average age of 14.36 ± 3.5 years were included in this study and followed up for an average of 36 months. the fracture was single level in 42 patients and the most common form was compression. primary neurological deficit was present in 14% of patients, of which 2.6% had incomplete deficit and the rest had paraplegic manifestations. thirty eight patients were treated surgically. more than one third of patients with neurological deficit at the initial examination, finally had neurological improvement and regained independence in performing personal activities. finally 2.53% of patients had scoliosis at the time of follow-up. scoliosis was more common in patients who underwent surgery. multiple level fractures were associated with lower amounts of thoracic kyphosis.conclusion: it appears that using the thoracolumbar injury classification and severity scale (tlics) with a more surgical threshold for decision making would be benefical.