تاثیر تمرین تناوبی با دو شدت متفاوت بر تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی و پری لیپین5 بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: اطلاعات محدودی در زمینه‌ی اثر تمرینات ورزشی بر متابولیسم بافت چربی وجود دارد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی با دو شدت متفاوت بر تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی و پری لیپین5 بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش‌ها: 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در دو گروه سالم و مبتلا به دیابت قرار گرفته و سپس موش‌های مبتلا به دیابت به صورت تصادفی به گروه‌های شاهد مبتلا به دیابت و دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط تقسیم شدند تا مطالعه‌ی حاضر روی 4 گروه (هر گروه 8 سر) انجام شود. تمرین در گروه متوسط با70-65 درصد و در گروه شدت بالا با 90-85 درصد، حداکثر اکسیژن مصرفی در طول هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین نوبت تمرین، موش‌ها با تزریق داخل صفاقی ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش و بافت چرب احشایی آن‌ها برداشته شد. بیان پروتئین پری‌لیپین 5 و تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی با تکنیک وسترن بلات به دست آمد. ﺩﺍﺩﻩ‌ﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﻮن ﺁﻣﺎری تحلیل واریانس یک‌طرفه ﻭ ﺁﺯﻣﻮﻥ تعقیبی tukey ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺷﺪﻧﺪ.یافته‌ها: نتایج آزمون تعقیبی بیانگر کاهش معنی‌دار پری‌لیپین 5 در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط، نسبت به گروه شاهد مبتلا به دیابت بود. در حالی که بین گروه تمرینی با شدت بالا و با شدت متوسط، تفاوت معنی‌دار وجود نداشت. نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه نشان داد که بین گروه‌های مطالعه در مقادیر تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: هر دو پروتکل تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط باعث کاهش مقادیر بافتی پری‌لیپین 5 در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شوند.مقدمه: اطلاعات محدودی در زمینه‌ی اثر تمرینات ورزشی بر متابولیسم بافت چربی وجود دارد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی با دو شدت متفاوت بر تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی و پری لیپین5 بافت چربی احشایی موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش‌ها: 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در دو گروه سالم و مبتلا به دیابت قرار گرفته و سپس موش‌های مبتلا به دیابت به صورت تصادفی به گروه‌های شاهد مبتلا به دیابت و دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط تقسیم شدند تا مطالعه‌ی حاضر روی 4 گروه (هر گروه 8 سر) انجام شود. تمرین در گروه متوسط با 7065 درصد و در گروه شدت بالا با 9085 درصد، حداکثر اکسیژن مصرفی در طول هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین نوبت تمرین، موش‌ها با تزریق داخل صفاقی ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش و بافت چرب احشایی آن‌ها برداشته شد. بیان پروتئین پری‌لیپین 5 و تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی با تکنیک وسترن بلات به دست آمد. ﺩﺍﺩﻩ‌ﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﻮن ﺁﻣﺎری تحلیل واریانس یک‌طرفه ﻭ ﺁﺯﻣﻮﻥ تعقیبی tukey ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺷﺪﻧﺪ.یافته‌ها: نتایج آزمون تعقیبی بیانگر کاهش معنی‌دار پری‌لیپین 5 در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط، نسبت به گروه شاهد مبتلا به دیابت بود. در حالی که بین گروه تمرینی با شدت بالا و با شدت متوسط، تفاوت معنی‌دار وجود نداشت. نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه نشان داد که بین گروه‌های مطالعه در مقادیر تری‌گلیسرید لیپاز بافت چربی، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: هر دو پروتکل تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط باعث کاهش مقادیر بافتی پری‌لیپین 5 در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شوند.

The Effect of Interval Training with Two Different Intensities on Adipose Tissue Triglyceride Lipase and Perilipin5 in Type 2 Diabetic Male Rats

Background: There is limited information on the effect of types of training on important regulators of fat storage and lipolysis. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of interval training at two different intensities on adipose tissue triglyceride lipase and perilipin5 visceral fat tissue of type 2 diabetic male rats.Methods: Thirtytwo male Wistar rats were divided into two groups: healthy and diabetic, and then diabetic rats were randomly divided into three subgroups of diabetic control and two groups HIIT and MIIT thus, the present study was performed on four groups (8 groups each). The training was performed in MIIT with 6570% and in HIIT group with 8590% of maximum oxygen consumption during eight weeks. Then 24 hours after the last training session, the adipose tissue of the mice were removed using a combined intraperitoneal injection consisting anesthetic ketamine and xylazine. Expression of perilipin 5 and ATGL protein was detected via Western blotting. Data were analyzed by oneway ANOVA and Tukey’s post hoc test.Findings: The results of the post hoc test showed a significant decrease in perilipin 5 in the HIIT group and MIIT compared to the control diabetic group. Meanwhile no overall significant difference was observed between the HIIT and MIIT groups. Also, the results of a oneway analysis of variance showed that there was no significant difference in ATGL values between the research groups.Conclusion: Both HIIT and MIIT protocols can lead to significant decrease in the tissue concentrations of perilipin 5 in type 2 diabetic rats.