تغییرات متغیرهای ساژیتال اسپاینوپلویک در بیماران تنگی کانال نخاعی کمری پس از لامینکتومی

مقدمه: بیماری تنگی کانال ستون فقرات، شایع‌ترین بیماری دژنراتیو ستون فقرات کمری می‌باشد. ساژیتال ایمبالانس در بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات با بروز ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی در ارتباط است. این مطالعه، با هدف بررسی اثر لامینکتومی ستون فقرات کمری بر بهبود شاخص‌های ساژیتال اسپاینوپلویک انجام شد.روش‌ها: این مطالعه‌ی هم‌گروهی آینده‌نگر در بین سال‌های 98-1395 در بیمارستان قائم و شهید کامیاب مشهد انجام گرفت. بیماران قبل و بعد از عمل جراحی لامینکتومی تحت رادیوگرافی کل ستون فقرات قرار گرفتند و شاخص‌های ساژیتال اسپاینوپلویک در این بیماران اندازه‌گیری شد و تحت واکاوی قرار گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار spss و سطح معنی‌داری p<0.050 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: تعداد 46 بیمار در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 11.9 ± 52.9 سال بود. تعداد 29 نفر (63.0 درصد) مرد و 17 نفر (37.0 درصد) زن بودند. تعداد 28 نفر (60.9 درصد) تحت 3 سطح لامینکتومی و تعداد 18 نفر (39.1 درصد) تحت 4 سطح لامینکتومی قرار گرفتند. فقط تغییرات لوردوز کمری و sagittal vertical axis (sva) بعد از عمل جراحی معنی‌دار بود (p<0.050).نتیجه‌گیری: تنگی کانال ستون فقرات کمری، باعث اختلال در شاخص‌های ساژیتال بالانس کمری و گلوبال ستون فقرات می‌گردد. با انجام لامینکتومی در چندین سطح مهره‌های کمری، میزان لوردوز و sva بهبود می‌یابد که این تغییرات، با بهبود ساژیتال ایمبالانس لومبار و گلوبال همراه است.