بررسی سطح سرمی ویتامین d در بیماران مبتلا به کهیر مزمن و مقایسه‌ی آن با افراد سالم در شهر اصفهان

مقدمه: کهیر مزمن، یک اختلال التهابی پوستی است که حداقل شش هفته از مدت بیماری گذشته باشد. امروزه، نقش ویتامین d در بیماری‌های التهابی از جمله کهیر بسیار مورد توجه است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط ویتامین d و کهیر مزمن بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، 40 بیمار مبتلا به کهیر مزمن و 40 فرد سالم با دامنه‌ی سنی 6018 سال از بین مراجعه کنندگان به کلینیک سرپایی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال‌های 971396 تحت مطالعه قرار گرفتند. در کلیه‌ی این افراد، سطح ویتامین d با روش highperformance liquid chromatography (hplc) اندازه‌گیری شد. سطح 25هیدروکسی ویتامین d به میزان کمتر از 20 نانوگرم/میلی‌لیتر به عنوان کمبود (deficiency) و سطح 3020 نانوگرم/میلی‌لیتر به عنوان ناکافی (insufficiency) در نظر گرفته شد. داده‌ها با روش‌های آماری مناسب مورد واکاوی قرار گرفتند.یافته‌ها: میزان متوسط ویتامین d سرم در گروه مورد 6/21 و در گروه شاهد 8/30 نانوگرم/میلی‌لیتر بود. در گروه بیماران، 5/42 درصد و در گروه شاهد 5/22 درصد سطح ویتامین d کمتر از 20 نانوگرم/میلی‌لیتر و همچنین در گروه مورد 5/42 درصد و در گروه شاهد 0/25درصد سطح ویتامین d بین 3020 نانوگرم/میلی‌لیتر داشتند. بنابراین، شیوع کمبود و سطح ناکافی ویتامین d در بیماران 0/85 درصد و در گروه شاهد 47.5 درصد بود.نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که شیوع کمبود ویتامین d در مبتلایان به کهیر مزمن نسبت به افراد سالم بیشتر است، اما یافتن رابطه‌ی علت و معلولی بین کهیر مزمن و ویتامین d نیازمند مطالعات وسیع‌تری می‌باشد.