مدل ساختاری مناسب برای پیش‌بینی رضایت زناشویی زوجین بر اساس سبک دلبستگی و شادکامی با میانجی‌گری عملکرد خانوادگی

مقدمه: رضایت زناشویی از مهم‌ترین شاخص‌های کیفیت زندگی می‌باشد که توجه ویژه به عوامل موثر بر آن، ضروری است. هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحی مدل ساختاری مناسب برای پیش‌بینی رضایت زناشویی زوجین بر اساس سبک‌های دلبستگی و شادکامی با میانجی‌گیری عملکرد خانوادگی بود.روش‌ها: این مطالعه، یک تحقیق توصیفی تحلیلی مقطعی بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و راهنمایی انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش شهر تهران در سال‌های 95-1394 بود. حجم نمونه شامل 200 زوج بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده بودند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات عبارت از پرسش‌نامه‌ی سنجش عملکرد خانواده بر مبنای الگوی mcmaster، پرسش‌نامه‌ی رضایت زناشویی evaluation and nurturing relationship issues, communication and happiness (enrich)، مقیاس دلبستگی بزرگسال و پرسش‌نامه‌ی شادکامی oxford بودند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون همبستگی pearson، regression چند متغیری و طراحی مدل معادلات ساختاری با به کارگیری نرم‌افزار lisrel استفاده شد.یافته‌ها: عملکرد خانواده نقش میانجی‌گری معنی‌داری در ارتباط بین شادکامی با رضایت زناشویی دارد (0.010 > p). شادکامی، ارتباط معنی‌دار مثبتی بر روی رضایت زناشویی دارد (0.010 > p). از بین سبک‌های دلبستگی، تنها سبک دو سوگرا، ارتباط معنی‌داری بر روی رضایت زناشویی ندارد (0.050 < p). با افزودن نقش میانجی عملکرد خانواده در ارتباط بین سبک دلبستگی و رضایت زناشویی، تنها سبک دلبستگی ایمن با رضایت زناشویی، ارتباط معنی‌دار دارد (0.010 > p).نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش، حاکی از آن است که سبک دلبستگی و میزان شادکامی زوجین در کنار کیفیت عملکرد خانوادگی زوجین عاملی اثرگذار و مهم در بهبود رضایت زناشویی زوجین می‌باشد.