اثربخشی لووفلوکساسین در مقابل کلاریترومایسین در درمان چهار دارویی اولیه برای ریشه‌کن کردن هلیکوباکتر پیلوری: یک کارآزمایی بالینی کنترل شده‌ی تصادفی آینده‌نگر

مقدمه: عفونت هلیکوباکتر پیلوری، در دنیا شیوع بالایی دارد. مقاومت میکروبی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها، دلیل اصلی عدم موفقیت درمان است. این کارآزمایی بالینی، با هدف بررسی تاثیر کلاریترومایسین در مقابل لووفلوکساسین به عنوان خط اول درمان بیماران انجام شد.روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده‌ی تصادفی دو سو کور، 148 بیمار آلوده به هلیکوباکتر پیلوری به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که شامل 74 بیمار می‌باشد. یک گروه تحت درمان با کلاریترومایسین 500 میلی‌گرم هر 12 ساعت، آموکسی‌سیلین 1 گرم هر 12 ساعت، بیسموت ساب‌سیترات 240 میلی‌گرم هر 12 ساعت و پنتازول 40 میلی‌گرم دو بار در روز و گروه دوم با لووفلوکساسین 500 میلی‌گرم روزانه، آموکسی‌سیلین 1 گرم هر 12 ساعت، بیسموت ساب‌سیترات 240 میلی‌گرم هر 12 ساعت و پنتازول 40 میلی‌گرم دو بار در روز قرار گرفتند. مدت زمان درمان در هر دو گروه، 14 روز و چهار هفته پس از درمان میزان ریشه‌کنی با آزمایش آنتی‌ژن مدفوع ارزیابی شد.یافته‌ها: میزان ریشه‌کنی در گروه کلاریترومایسین (81.1 درصد، confidence interval یا ci 95 درصد: 892.9/72 درصد) به طور قابل توجهی بالاتر از گروه لووفلوکساسین (60.3 درصد، ci 95 درصد: 723.2/49 درصد) بود (0.021 = p). بهبود کیفیت زندگی در گروه کلاریترومایسین (7.90 ± 5.79) با گروه لووفلوکساسین (9.27 ± 5.89) قابل مقایسه بود (0.180 = p). عارضه‌ی جانبی طعم بد دهان بیشتر در گروه کلاریترومایسین (27.0 در مقابل 4.3 درصد) و درد اپیگاستر بیشتر در گروه لووفلوکساسین (7.1 در مقابل 2.7 درصد) گزارش شد.نتیجه‌گیری: اثر کلاریترومایسین بر ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری به طور معنی‌داری بالاتر از لووفلوکساسین بود.