تاثیر تمرینات هوازی بر رفتارهای صرعی در موش‌های صحرایی غیر کیندل و کیندل شده با پنتیلن تترازول

مقدمه: ورزش می‌تواند یک درمان کمکی برای درمان تشنج باشد، اما اطلاعات کمی در مورد میزان تاثیر تمرینات ورزشی در افراد مستعد صرع وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر رفتارهای صرعی موش‌های صحرایی غیر کیندل و کیندل شده با پنتیلن تترازول بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی در چهار گروه شامل گروه کیندل ‌شده با تزریق پنتیلن‌ تترازول که شش هفته تمرینات هوازی را اجرا کردند، گروه کیندل شده با تزریقات پنتیلن ‌تترازول بی‌تحرک، گروه غیر کیندل که شش هفته تمرینات هوازی را اجرا کردند و گروه غیر کیندل بی‌تحرک تقسیم شدند. گروه‌های غیر کیندل، پنتیلن تترازول را یک بار قبل و یک بار بعد از دوره‌ی شش هفته‌ای دریافت کردند. 24 ساعت بعد از دوره‌ی شش هفته‌ای، همه‌ی گروه‌ها پنتیلن ‌تترازول را دریافت کردند و متغیرهای تشنج شامل مدت زمان تاخیری تا مرحله‌ی 4، مدت زمان مرحله‌ی 5 و مدت زمان کل تشنج با تزریق قبل ازدوره‌ی شش هفته‌ای مقایسه گردید. برای واکاوی داده‌ها، از آزمون repeated measures anova و آزمون تعقیبی bonferroni استفاده گردید.یافته‌ها: تمرین هوازی در حیوانات غیر کیندل، مدت زمان تاخیری تا مرحله‌ی 4 (0.001>p) و مدت زمان کل تشنج (0.050>p) را به طور معنی‌داری کاهش داد و موجب حذف مرحله‌ی عمومی تشنج گردید. همچنین، در موش‌های کیندل، موجب افزایش معنی‌دار مدت زمان تاخیری تا شروع متغیرهای تشنج شد (0.001>p) و مدت زمان مرحله‌ی 5 و مدت زمان کل تشنج را نیز کاهش داد (0.001>p).نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، شش هفته تمرین هوازی موجب کاهش بروز رفتارهای ناشی از صرع در حیوانات کیندل و غیر کیندل شد.