استرس ادراک شده و سبک‌های مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا در دستیاران جراحی و بیهوشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: استرس در حرفه‌ی پزشکی غیر قابل اجتناب و در بعضی از رشته‌ها همچون رشته‌های جراحی و بیهوشی، به صورت جزء جدایی ناپذیر زندگی حرفه‌ای این قشر در آمده است. مطالعه‌ی حاضر، جهت تعیین استرس ادراک شده و سبک‌های مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا در دستیاران جراحی و بیهوشی انجام شد.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، یک مطالعه‌ی توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی در سال 1398 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه‌ها به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. روش جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه بود که شامل سه پرسش‌نامه‌ی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، مقیاس استرس ادراک شده و پرسش‌نامه‌ی مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا بود. کلیه‌ی اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی،آزمون‌های 2χ، oneway anova و tukey و با کمک نرم‌افزار spss مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین استرس ادراک شده در دو گروه دستیاران جراحی و بیهوشی اختلاف معنی‌داری نداشت (370/0 = p). بین سن و فراوانی استفاده از سبک‌های مقابله با استرس در دستیاران جراحی، ارتباط معنی‌داری وجود داشت (020/0 = p). دستیاران جراحی، در شرایطی که میانگین استرس ادراک شده‌ی کمتری داشتند، از روش مقابله‌ی مساله ‌محور به شکل معنی‌داری بیشتر استفاده کردند (011/ = p). در گروه بیهوشی، به طور تقریبی سطح استرس در هر سه سبک مقابله، یکسان و تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (160/0 = p). همچنین، با استفاده از آزمون tukey، میانگین استرس ادراک شده در گروه جراحی در سبک مقابله‌ی مساله ‌محور، کمتر از سبک مقابله با استرس هیجان محور و این اختلاف، معنی‌دار بود (0/008 = p).نتیجه‌گیری: استرس ادراک شده‌ی کم در دستیاران جراحی، عاملی در استفاده از روش موثر (مساله محور) در مقابله با تنش می‌باشد و با افزایش سن و داشتن تجربیات بیشتر در زمینه‌ی کاری افراد، از سبک مقابله‌ی موثر استفاده می‌کنند و احتمال می‌رود داشتن مسوولیت بیشتر جراح در اتاق عمل، موجب استفاده‌ی موثر و کارآمدتر جهت مقابله با استرس در دستیاران جراحی باشد.