تاثیر تمرین مقاومتی فزاینده و تناوبی شدید بر بیان ژن عامل هسته‌ای کاپا b عضله‌ی قلبی و عامل نکروز دهنده‌ی تومور آلفا سرمی، در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: شایع‌ترین علل مرگ ‌و میر بیماران مبتلا به دیابت، اختلالات قلبی عروقی است که یکی از دلایل آن، عوامل التهابی می‌باشد. با توجه به این که فعالیت بدنی قادر به کاهش التهاب است، مطالعه‌ی حاضر، با هدف بررسی تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی فزاینده و تمرین تناوبی شدید (highintensity interval training یا hiit) بر بیان ژن nuclear factor kappalightchainenhancer of activated b cells (nfκb) عضله‌ی قلبی و tumor necrosis factoralpha (tnfα) سرمی موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نر انجام شد.روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 72 سر rat نر نژاد wistar 6 هفته‌ای به 6 گروه 12تایی شامل موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت (12 = n)، شاهد (12 = n)، تمرین تناوبی شدید (highintensity interval training یا hiit) (12 = n)، مبتلا به دیابت با تمرین تناوبی شدید (diabetic + intensity interval training یا diit) (12 = n)، مبتلا به دیابت با تمرین مقاومتی شدید (diabetic + resistance training یا drt) (12 = n) و تمرین مقاومتی (resistance training یا rt) (12 = n) تقسیم شدند. تمرین rt در 6 هفته‌ی 3 جلسه‌ای بالا رفتن از نردبان عمودی، همراه با وزنه‌های 50، 75، 90 و 100 درصد وزن بدن حیوان، انجام شد. سپس، 30 گرم به وزنه‌ها اضافه می‌شد، تا جایی که rat‌ها نتوانند نردبان را طی کنند. hiit نیز در 6 هفته‌ی 3 جلسه‌ای، با شدت 11050 درصد بیشینه‌ی اکسیژن مصرفی صورت گرفت. 24 ساعت بعد از اتمام تمرین آزمون عملکردی، قدرت مچ دست و زمان رسیدن به درماندگی سنجش ‌شد و 48 ساعت بعد از آزمون، حیوانات تشریح شدند. در نهایت، بیان ژن nfκb با استفاده از روش realtime polymerase chain reaction (realtime pcr)، مقدار سطوح tnfα سرمی با استفاده از روش enzymelinked immunosorbent assay (elisa) و آزمون anova مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: میزان بیان ژن nfκb در گروه hiit نسبت به گروه rt افزایش بیشتری داشت (0.0007 = p) و میزان سرمی tnfα پس از هر دو نوع تمرین کاهش معنی‌داری داشت که در گروه hiit (6.13) بارزتر بود.نتیجه‌گیری: 6 هفته تمرین hiit و rt، می‌تواند نقش مهمی در کاهش معنی‌دار التهاب و سازگاری‌های مربوط به قدرت و استقامت داشته باشد.