ارزیابی حساسیت دارویی گونه‌های aspergillus جدا شده از بیماران مبتلا به onychomycosis نسبت به داروهای ایتراکونازول، وریکونازول و آمفوتریسین

مقدمه: امروزه، شیوع onychomycosis ناشی از قارچ‌های رشته‌ای غیر درماتوفیتی در حال افزایش است. از آن جایی که aspergillus شایع‌ترین عامل ایجاد کننده‌ی این بیماری می‌باشد، مطالعه‌ی حاضر به منظور ارزیابی حساسیت دارویی سویه‌های بالینی aspergillus عامل onychomycosis نسبت به داروهای ایتراکونازول، وریکونازول و آمفوتریسین b انجام شد.روش‌ها: این مطالعه‌‌ی مقطعی بر روی 50 سویه‌ی aspergillus جدا شده از بیماران مبتلا به onychomycosis مراجعه کننده به آزمایشگاه‌های تشخیصی بیمارستان‌های دانشگاهی مشهد انجام شد. بر اساس بررسی فنوتیپی و مولکولی کلنی‌های aspergillus، بیشترین فراوانی با 34 مورد مربوط به aspergillus flavus بود. آزمایش حساسیت دارویی طبق شیوه‌نامه‌ی clinical and laboratory standards institutem38a2 (clsim38a2) انجام گرفت و میزان minimum inhibitory concentration (mic) داروها تعیین گردید.یافته‌ها: از 50 نمونه‌ی ناخن، 13 مورد مربوط به مردها و 37 مورد مربوط به زن‌ها بود. از این تعداد، 15 مورد مربوط به ناخن‌های دست و 33 مورد مربوط به ناخن‌های پا و 2 مورد به طور مشترک مربوط به ناخن‌های دست و پا بود. 14.7 درصد ایزوله‌های aspergillus flavus با داشتن mic > 2 میکروگرم/میلی‌لیتر نسبت به آمفوتریسین b به عنوان ایزوله‌های بالینی مقاوم تلقی شدند و حساسیت نسبت به ایتراکونازول و وریکونازول 100 درصد بود. 90 mic داروهای آمفوتریسین b، ایتراکونازول و وریکونازول به روش broth microdilution برای گونه‌ی aspergillus flavus به ترتیب 4، 0.25 و 1 میکروگرم/میلی‌لیتر به دست آمد. اختلاف معنی‌داری در mic دو داروی ایتراکونازول و آمفوتریسین b دیده شد (0.050 > p).نتیجه‌گیری: تمامی گونه‌های aspergillus نسبت به داروهای ایتراکونازول و وریکونازول حساس می‌باشند و این دو دارو، موثرتر از آمفوتریسین b بر روی گونه‌های aspergillus می‌باشند. با توجه به حساسیت متفاوت این گونه‌ها نسبت به عوامل ضد قارچی، انجام آزمایش حساسیت دارویی به منظور انتخاب داروی مناسب ضروری به نظر می‌رسد.