پیشرفت‌های اخیر در روش‌ها و محلول‌های نگه‌دارنده‌ی اعضا به منظور استفاده در پیوند کبد و کلیه

مقدمه: با توجه به پیشرفت‌های اخیر در روش‌های جراحی پیوند، تعداد پیوند اعضا افزایش یافته است. روش و محلول نگهداری عضو پیوندی از عوامل تعیین کننده‌ی نتایج پیوند می‌باشند. در این مقاله‌ی مروری، نحوه‌ی نگهداری اعضای پیوندی و محلول‌های مورد استفاده در این خصوص مورد ارزیابی و مقایسه قرار می‌گیرند.روش‌ها: جستجو در بانک‌های داده‌ای pubmed، science direct و google scholar با کلید واژه‌های preservation solutions،organ transplantation ، kidney، pancreas و liver صورت گرفت و نتایج انواع مطالعات انجام شده در این زمینه تا سال 2019 مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: هدف از ساخت محلول‌های نگه‌دارنده، به حداقل رساندن این آسیب‌ها با به حداقل رساندن تورم سلولی و فعالیت پمپ‌های غشایی و در عین حال، تامین انرژی مورد نیاز سلول می‌باشد و همچنین، با توجه به شرایط کمبود عضو و گاهی فواصل مکانی طولانی که بین فرد دهنده و گیرنده‌ی عضو وجود دارد، مطالعات متعددی جهت بهینه کردن روش‌ها و محلول‌های نگه‌دارنده برای افزایش زمان نگهداری عضو در جریان است. محلول‌های ساخته شده بر پایه‌ی الکترولیت‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و ساکاریدها می‌باشد. در حال حاضر، محققان بسیاری درصدد یافتن روش‌هایی برای بهینه کردن محلول با استفاده از مهار کننده‌های مرگ سلولی در سطح ژنی و پروتئینی نظیر sirna اختصاصی برای کاسپازهای 3 و 8 می‌باشند.نتیجه‌گیری: با وجود تمام تلاش‌ها، این محلول‌ها کارایی کافی جهت نگهداری طولانی مدت عضو را ندارند. بنابراین، لازم است تغییراتی برای بهبود عملکرد هر چه بیشتر این روش‌ها و محلول‌ها ایجاد شود.