سنتز سبز نانوذرات نقره با استفاده از گیاه زعفران (Crocus Sativus) در شرایط فیزیکی مختلف

مقدمه: سنتز نانوذرات توسط دستگاه‌های بیولوژیکی یک‌روند قابل اعتماد و سازگار با محیط زیست است. نانوذرات نقره به دلیل خواص مطلوبی که دارد، در فرایندهای پزشکی و صنعتی مورد استفاده قرار گرفته است. به دلیل خاصیت آنتی‌اکسیدانی زعفران (crocus sativus)، این گیاه به‌ عنوان یک ماده‌ی احیا کننده برای سنتز نانوذرات فلزی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی قابلیت قسمت‌های مختلف گیاه زعفران برای تبدیل نمک نقره به نانوذرات نقره در شرایط مختلف دمایی، حضور یا فقدان نور بود.روش‌ها: سه عصاره‌ی آبی از بخش‌های مختلف زعفران (پرچم، کلاله و گلبرگ ارغوانی) تهیه شد. سنتز نانوذرات نقره در دماهای مختلف در حضور و عدم حضور نور در غلظت نهایی محلول نیترات نقره‌ی 1 میلی‌مولار انجام شد. تشکیل نانوذرات نقره با استفاده از طیف‌سنجی ماورای بنفش/ مرئی (ultravioletvisible یا uvvis) شناسایی شد. میانگین اندازه‌ی ذرات با استفاده از پراکندگی نور دینامیکی (dynamic light scattering یا dls) بررسی شد.یافته‌ها: طیف‌سنجی ماورای بنفش/مرئی جذب‌هایی در بازه‌ی 460400 نانومتر نشان داد. همچنین، اندازه‌ی نانوذرات سنتز شده حدود 2515 نانومتر بود. عصاره‌های کلاله‌ی قرمز و گلبرگ ارغوانی در حضور نور در دمای محیط به‌ خوبی سبب تولید نانوذرات نقره شدند. در فقدان نور نیز جذب uv–vis در عصاره‌ی گلبرگ خوانده شد؛ در حالی که در عصاره‌ی کلاله‌ی قرمز در فقدان نور در دمای محیط جذبی مشاهده نشد. عصاره‌ی پرچم نیز در دمای 60 و 80 درجه‌ی سانتی‌گراد در حضور و فقدان نور قادر به تولید نانوذرات بود.نتیجه‌گیری: قسمت‌های مختلف گل زعفران (به‌ جز قسمت سبز) قابلیت مناسبی به‌ عنوان ماده‌ی احیا کننده و نگه‌ دارنده برای سنتز نانوذرات نقره نشان دادند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد نور و دما، نقش موثری در کارایی عصاره‌های گیاهی برای تولید نانوذرات دارند.