بررسی القای آپوپتوز توسط پلاسمای سرد اتمسفری به عنوان مکانیسم مرگ سلولی در رده‌ی سلولی سرطان دهانه‌ی رحم (hela)

مقدمه: سرطان دومین عامل مرگ و میر در جهان و سومین عامل مرگ و میر در ایران است. روش‌های درمانی بسیاری برای مقابله با سرطان مورد بررسی قرار گرفته‌اند. استفاده از پلاسمای سرد اتمسفری و محیط فعال شده توسط آن، یکی از روش‌های تحقیقاتی نوین در زمینه‌ی درمان سرطان است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی القای آپوپتوز توسط پلاسمای سرد اتمسفری به عنوان مکانیسم مرگ سلولی در رده‌ی سلولی سرطان دهانه‌ی رحم (hela) انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی ابتدا اثرات پلاسمای اتمسفری هلیم و هلیم + اکسیژن و محیط فعال شده توسط آن‌ها (plasma activated medium یا pam) بر روی زیست‌پذیری سلول‌های hela مورد بررسی قرار گرفت. سپس، میزان h2o2 محیط و همچنین، میزان پروتئین‌های کاسپاز 3، کاسپاز 8، bcell lymphoma protein 2 (bcl2) و bcl2associated x (bax) در هر دو روش تابش مستقیم پلاسما و pam به ترتیب از طریق mtt assay، medium h2o2 assay و western blot analysis مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: میزان کاهش زیست‌پذیری سلول‌ها در روش تابش مستقیم پلاسما بیش از محیط فعال شده توسط آن بود (0.001 >p) و افزودن اکسیژن به پلاسما، باعث افزایش مرگ سلولی گردید. میزان h2o2 محیط در روش مستقیم بیش از روش محیط فعال شده بود (0.001 >p). همچنین، سطح بیان پروتئین‌های کاسپاز3 و کاسپاز8 در روش مستقیم، بالاتر از روش pam بود (0.010 >p). افزایش نسبت bcl2/bax نیز القای آپوپتوز را به عنوان مکانیسم اثر نشان داد (0.001 >p).نتیجه‌گیری: پلاسمای سرد اتمسفری، منبعی برای تولید گونه‌های فعال اکسیژنی و نیتروژنی است و باعث تولید رادیکال‌های آزاد مانند h2o2 در محیط مایع می‌شود که نقش مهمی در مرگ سلول‌های سرطانی دارد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از پلاسمای مستقیم و pam از طریق القای آپوپتوز، باعث مرگ سلولی می‌گردد.