مقایسه‌ی کارایی و عوارض ناشی از ایجاد فیستول شریانی وریدی با دو روش آناستوموز پهلو به انتها و پهلو به پهلوی شاخه‌ی پرفوران ورید سفالیک به شریان براکیال و فیستول براکیوسفالیک در بیماران کاندیدای همودیالیز

مقدمه: دسترسی عروقی با عملکرد مناسب، یک پیش نیاز مهم برای همودیالیز بدون عارضه است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه‌ی کارایی و عوارض ناشی از ایجاد فیستول شریانی وریدی با دو روش آناستوموز پهلو به انتها و پهلو به پهلوی شاخه‌ی پرفوران ورید سفالیک به شریان براکیال و فیستول براکیوسفالیک در بیماران کاندیدای همودیالیز بود.روش‌ها: در یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 85 بیمار کاندیدای تعبیه‌ی فیستول شریانی وریدی در دو گروه 42 و 43 نفره توزیع شدند. گروه اول، تحت تعبیه‌ی فیستول ورید سفالیک به شریان براکیال به صورت پهلو به پهلو قرار گرفتند و در گروه دوم، فیستول ورید سفالیک به شریان براکیال به صورت انتها به پهلو ایجاد شد و کارایی و مدت زمان کارکرد فیستول در دو گروه مقایسه گردید.یافته‌ها: میانگین مدت کارکرد فیستول در کل بیماران مورد مطالعه، 2.34 ± 36.06 هفته بود. میانگین مدت کارکرد فیستول در دو گروه آناستوموز پهلو به پهلو و پهلو به انتها، به ترتیب 2.03 ± 21.68 و 3.08 ± 38.40 هفته بود؛ طبق آزمون رتبه‌ای لگاریتمی، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه دیده نشد (0.41 = p).نتیجه‌گیری: نوع آناستوموز در بیماران تحت تعبیه‌ی فیستول شریانی وریدی تاثیری در کارایی و ماندگاری فیستول ندارد، اما با توجه به این که آناستوموز پهلو به انتها با فلوی بیشتر جریان خون و فشار کمتر دیواره‌ی عروقی همراه می‌باشد، به نظر می‌رسد این روش نسبت به آناستوموز پهلو به پهلو ارجحیت دارد. در عین حال، پیشنهاد می‌گردد مطالعات بیشتری در این زمینه انجام گیرد.