مقایسه‌ی نسبت محیط دور گردن به فاصله‌ی بین مجرای گوش خارجی تا لبه‌ی فوقانی مانوبریوم با معیار cormack-lehane

مقدمه: شکست برای حفظ راه هوایی بعد از القای بیهوشی عمومی و یا در بیماران multiple trauma که نیازمند احیای راه هوایی و یا اکسیژن‌رسانی هستند، یکی از علل شایع مرگ و میر و معلولیت می‌باشد. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی ارتباط نسبت اندازه‌گیری محیط دور گردن به فاصله‌ی بین مجرای گوش خارجی تا لبه‌ی فوقانی مانوبریوم، در مقایسه با معیار cormack-lehane در بیماران تحت لارنگوسکوپی انجام شد.روش‌ها: این مطالعه، از نوع توصیفی مقطعی (cross-sectional) بود که در آن، محیط دور گردن بیماران از محل برآمدگی غده‌ی تیروئید و فاصله‌ی بین مجرای گوش خارجی تا لبه‌ی فوقانی مانوبریوم بر حسب سانتی‌متر تعیین شد و از تقسیم محیط دور گردن به فاصله‌ی پیش‌گفته، شاخص مورد نظر محاسبه شد. در مرحله‌ی بعد، با استفاده از معیار cormack-lehane، درجه‌بندی نمای حنجره بررسی و با شاخص بررسی شده مقایسه گردید.یافته‌ها: در این مطالعه، 18 بیمار (15.65 درصد) لارنگوسکوپی سخت و 97 بیمار (84.35 درصد) لارنگوسکوپی آسان داشتند. مساحت زیر نمودار receiver operating characteristic (roc) بین0.5-0.6 قرار داشت که از عدد 0.6 کمتر بود. از این رو، شاخص مورد مطالعه، معیار مناسبی برای سنجش سختی لارنگوسکوپی نبود و با انتخاب تصادفی، تفاوتی نداشت (0.255 = p).نتیجه‌گیری: به طور کلی، نتایج مطالعه‌ی حاضر نشان داد که نسبت محیط دور گردن به فاصله‌ی کانال خارجی گوش تا مانوبریوم، نمی‌تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای معیار cormacklehane جهت پیش‌بینی لوله‌گذاری مشکل مورد استفاده قرار گیرد.