بررسی تاثیر نشانگرهای تومور er، her2 و ki67 بر روی بقای بلند مدت و کوتاه مدت زنان مبتلا به سرطان پستان با استفاده از مدل شفا یافته‌ی bayesian

مقدمه: سرطان پستان، دومین علت عمده‌ی مرگ ناشی از سرطان در بین زنان است که عوامل مختلفی در ایجاد آن دخالت دارند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر نشانگرهای تومور مهم بر روی بقای زنان مبتلا به این سرطان با استفاده از واکاوی شفا یافته‌ی bayesian (bayesian cure analysis) بود.روش‌ها: این مطالعه به صورت تحلیل بقای گذشته‌نگر با استفاده از روش kaplanmeier و مدل شفا یافته‌ی bayesian انجام شد. اطلاعات لازم برای تمامی 500 زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز پرتودرمانی شهید رمضان‌زاده یزد از سال‌های 94-1389 ثبت گردید. از نرم‌افزار r نسخه‌ی 3.6.1 برای واکاوی داده‌ها استفاده و p<0.050 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: با استفاده از روش kaplanmeier میزان بقای 6 ساله‌ی زنان مبتلا به سرطان پستان 0.737 برآورد گردید. میانگین سنی 11.16 ± 48.03 سال و میانگین زمان بقا، 4.23 ± 97.64 ماه بود. نتایج حاصل از واکاوی شفا یافته‌ی bayesian نشان داد که متغیرهای ki67 (1/01-2/28 = prediction intervals یا pi 95 درصد، 1.34 = hazard ratio یا hr) و estrogen receptor (er) (1/99-2/36 = pi 95 درصد، 2.11 = hr) بر روی مخاطره‌ی مرگ و متغیر er (0/26-0/57 = pi 95 درصد، 0.38 = or) روی بهبودی بیماران تاثیر معنی‌داری داشتند.نتیجه‌گیری: طبق واکاوی شفا یافته‌ی bayesian در این مطالعه، متغیر گیرنده‌ی استروژن، بر روی بقای کوتاه مدت و بهبودی بیماران موثر بود. می‌توان از مدل‌های شفا یافته، در شرایط مناسب برای تحلیل بقای بیماران با درصد بالای بهبودی استفاده و بقای بلند مدت بیماران را از بقای کوتاه مدت آنان جدا نمود. این روش آماری، می‌تواند تفسیر دقیق‌تری از آن چه در بقای داده‌ها وجود دارد، ارایه نماید.