بررسی اثر تجویز طولانی مدت نانوذرات نیکل اکسید (nio) سنتز شده به روش سبز بر هیستوپاتولوژی کبد، کلیه و بیضه‌ی موش صحرایی

مقدمه: مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثر تجویز نانوذرات nio سنتز شده به روش سبز و شیمیایی بر هیستوپاتولوژی بافت‌های کبد، کلیه و بیضه‌ی موش صحرایی انجام شد.روش‌ها: در این پژوهش که از نوع تجربی بود، 40 سر موش صحرایی به پنج گروه هشت‌تایی تقسیم شدند. گروه اول (گروه شاهد سالم)، روزانه سرم فیزیولوژی را به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه‌های ‌دوم و سوم، نانوذرات سنتز شده به روش شیمیایی را به ترتیب با دزهای 5 و 50 میلی‌گرم/کیلوگرم دریافت کردند. نانوذرات سنتز شده به روش سبز نیز به گروه‌های چهارم و پنجم با دزهای به ترتیب 5 و 50میلی‌گرم/کیلوگرم به مدت هشت هفته خورانده شد. در پایان، خون‌گیری از قلب موش‌ها صورت پذیرفت و سطح سرمی aspartate aminotransferase (ast)، alanine aminotransferase (alt)، blood urea nitrogen (bun) و کراتینین سرم سنجش شد. نمونه‌های کبد، کلیه و بیضه پس از آسان‌کشی و رنگ‌آمیزی با هماتوکسیلین ائوزین زیر میکروسکوپ نوری بررسی شدند.یافته‌ها: در موش‌های تیمار شده با دز 50 میلی‌گرم/کیلوگرم، alt و ast سرم از گروه شاهد بیشتر بود (0.050>p). سطح bun و کراتینین سرم موش‌های تیمار شده با دز 50 میلی‌گرم/کیلوگرم نیز بیشتر بود (0.050 > p). در بررسی هیستوپاتولوژی، نکروز و تجمع چربی در کبد گروه تیمار شده با دز 50 میلی‌گرم/کیلوگرم مشاهده شد. در کلیه، تورم توبول پروکسیمال و در بیضه، نکروز سلولی مشاهده گردید.نتیجه‌گیری: تجویز طولانی مدت نانوذرات nio اثر سمی بر کبد، کلیه و بیضه‌ی موش صحرایی دارد.