مداخله‌ی عصب روان‌شناختی بر عملکرد درک و تشخیص رنگ در کودکان کم‌بینا به وسیله‌ی سامانه‌ی محرک نوری: پژوهش مورد منفرد

مقدمه: بخشی از اختلالات بینایی به ویژه کم‌بینایی، ناشی از کارکرد ناقص عصب بینایی است. کودکان کم‌بینا، با عوارض و مشکلاتی از قبیل انزوای اجتماعی، بی‌علاقگی به فعالیت‌ها، افزایش وابستگی به دیگران و تاخیر تحول شناختی همراه می‌باشند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر مداخلات عصب-روان‌شناختی بر عملکرد دیداری در کودکان کم‌بینا در حوزه‌ی درک نور، تشخیص و درک رنگ با به‌کارگیری تمرینات توان‌بخشی ویژه با استفاده از سامانه‌ی محرک نوری (optical stimulus system یا oss) بود.روش‌ها: در این پژوهش، ارزیابی عملکرد بینایی در پاسخ به تمرینات پیاده‌سازی شده بر مبنای متغیرهای وابسته به روش مورد منفرد بر روی 5 کودک کم‌بینا، به گونه‌ای طراحی شد که 4 جلسه‌ی سنجش خط پایه، 8 جلسه‌ی مداخله‌ی تمرینات توان‌بخشی با oss و 4 جلسه‌ی پی‌گیری جهت بررسی پایانی اثر تمرینات، انجام شد و جهت ارزیابی، از محاسبه و میانگین درصد داده‌های غیر هم‌پوش (percentage of non-overlapping data یا pnd) و هم‌پوش (percentage of overlapping data یا pod) برای متغیرها استفاده گردید.یافته‌ها: میانگین نمرات pod و pnd برای کلیه‌ی آزمودنی‌ها و برای همه‌ی متغیرها به ترتیب 92.5 درصد و 7.5 درصد و به طور متوسط نمرات در مرحله‌ی مداخله 14.84 درصد و در دوره‌ی پایایی، 13.73 درصد نسبت به خط پایه افزایش داشت.نتیجه‌گیری: نتایج نشان دهنده‌ی بهبود هر 5 آزمودنی در عملکرد درک و تشخیص نور و رنگ بود.