مقابله با نارسایی اولیه‌ی تخمدان در زنان ایرانی: یک مطالعه‌ی کیفی

مقدمهنارسایی اولیه‌ی تخمدان، به عنوان یائسگی قبل از 40 سالگی تعریف می‌شود. زنان مبتلا، علاوه بر عوارض جسمانی، با مشکلات روانی- اجتماعی بسیاری مواجه هستند که می‌تواند کیفیت زندگی آن‌ها را کاهش دهد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی چگونگی مقابله‌ی زنان ایرانی با نارسایی اولیه‌ی تخمدان بود.روش‌هااین مطالعه‌ی کیفی با استفاده از مصاحبه‌ی عمیق نیمه ساختار یافته بر روی 16 نفر از زنان دارای نارسایی اولیه‌ی تخمدان انجام شد که به صورت نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب گردیدند. مصاحبه با شرکت کنندگان، با روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌هاچگونگی مقابله‌ی زنان با نارسایی اولیه‌ی تخمدان در چهار طبقه‌ی اصلی تاب‌آوری (تطابق با زندگی، معنویت، رشد پس از سانحه و کسب اطلاعات)؛ نگرش نسبت به بیماری (باورهای غلط و مثبت‌اندیشی)؛ تلاش برای مدیریت سلامتی (اصلاح شیوه‌ی زندگی،کاستن خطر، راه‌کارهای پیش‌گیرانه و مادری غیر ژنتیکی) و جستجوی حمایت (همسر، خانواده، دوستان، تیم درمانی و دولت) دسته‌بندی شد.نتیجه‌گیرینیاز مبرمی به ارتباط موثر و حمایتی، ارایه‌ی اطلاعات دقیق و خدمات مشاوره‌ای به این دسته از زنان از سوی درمانگران احساس می‌شود. همچنین، ایجاد پایگاه‌های اینترنتی جهت ارایه‌ی اطلاعات صحیح و تشکیل گروه‌های حمایتی مجازی به تطابق این افراد کمک می‌کند. در کنار این عوامل، دولت می‌تواند با پوشش بیمه‌ای خدمات سلامت باروری، راه سازگاری را بر آنان هموار سازد.

Coping with Primary Ovarian Insufficiency in Iranian Women: A Qualitative Study

Background: Primary ovarian insufficiency is known as menopause before the age of 40 years. The afflicted women face both physical complications and various psychosocial problems capable of reducing their quality of life. The present study aimed to investigate the way Iranian women coped with the disease.Methods: This was a qualitative study using indepth semistructured interviews with 16 women with primary ovarian insufficiency selected via purposive sampling method. The data from interviews were then analyzed using content analysis method.Findings: Four main categories emerged for the way Iranian women with primary ovarian insufficiency confronted the disease: resilience (adaptation to life, spirituality, posttraumatic growth, and obtaining information), attitude towards the disease (wrong beliefs vs. positivism), attempts to manage health (life style modification, risk reduction, preventive measures, and nongenetic motherhood), and seeking support (from spouse, family, friends, healthcare team, and the government).Conclusion: There is a strong need to provide these women with effective and supportive relationships, as well as accurate information and consultation services. Moreover, creating websites for accurate information provision and forming virtual support groups helps them get adapted. Besides, the government can facilitate their adaptation with the disease through fertility insurance coverage.