نتایج درمانی کوتاه‌سازی رادیوس در بیماران کین‌باخ طی سال‌های 1390 تا 1395 در بیمارستان شفایحیاییان تهران

مقدمه: بیماری ابهام‌آمیز کین‌باخ، در افراد جوان باعث درد و ناتوانی مچ دست می‌شود. هدف از اجرای این مطالعه، ارزیابی نتایج کوتاه‌سازی استخوان رادیوس در این بیماران، از نظر بالینی و رادیولوژیک بود.روش‌ها: در یک مطالعه‌ی گذشته‌نگر، داده‌های پرونده‌ی 100 بیمار با سابقه‌ی کین‌باخ، مورد بررسی قرار گرفت. این افراد، شامل 66 مرد و 34 زن با میانگین سنی 7/6 ± 28/9 سال بودند که به روش جراحی کوتاه کردن رادیوس درمان شدند. اندکس‌های مچ و پرسش‌نامه‌ی disabilities of the arm, shoulder and hand score (quick dash) برای کلیه‌ی این افراد محاسبه و تکمیل گردید.یافته‌ها: بیماران 60 درصد اولنار مینوس، 26 درصد نوتر و 14 درصد اولنار پلاس بودند. متوسط امتیاز کسب شده از پرسش‌نامه‌ی quick dash برای مرحله‌ی اول و دوم lichtman 6/30 ± 11/34 و برای مرحله‌ی سوم lichtman 10/40 ± 23/05 بود. در 3 درصد بیماران، تاخیر جوش خوردن بیش از 5 ماه و در 1 درصد بیرون زدگی پیچ از استخوان پیدا شد و یک مورد عفونت سطحی به وجود آمده بود. متوسط زمان تا یونیون 16 هفته بود. واریانس اولنا در گروه‌های مختلف lichtman مشابه بود. از نظر درد بعد از عمل، 29 درصد بدون درد، 39 درصد درد خفیف، 23 درصد درد متوسط، 8 درصد درد شدید و 1 درصد درد بسیار شدید داشتند. اولنار واریانس از متوسط 0/9 به 0/1+ رسید. 4 درصد درگیری دوطرفه و 45 درصد درگیری دست غالب داشتند و بعد از عمل، در 26 درصد رادیوس کمتر از 1 میلی‌متر کوتاه شده بود. در طول مدت پی‌گیری بیماران در هیچ یک از بیماران پیشرفت رادیولوژی دیده نشد.نتیجه‌گیری: در بیماری کین‌باخ بعد از عمل کوتاه‌سازی رادیوس، حتی در مواردی که رادیوس تا رسیدن به اولنار واریانس نوتر کوتاه نشده بود، درد بیماران بهبود یافت. این بهبود در مراحل اول و دوم بیماری چشم‌گیرتر بود.