ارزیابی استرس شغلی در میان کارکنان بیمارستان الزهرا (س)؛ بزرگ‌ترین مرکز درمانی استان اصفهان

مقدمه: کیفیت زندگی کاری شاغلین، یک عامل اساسی در جذب افراد واجد صلاحیت، متعهد و با انگیزه برای سازمان‌های بهداشتی درمانی می‌باشد. استرس شغلی، از عواملی است که بر کیفیت زندگی کاری پرسنل بهداشتی درمانی و ارایه‌ی خدمات سلامتی تاثیر می‌گذارد. هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی استرس شغلی کارکنان بهداشتی درمانی شاغل در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود.روش‌ها: مطالعه‌ی مقطعی حاضر، بر 581 نفر از کارکنان بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام گرفت. افراد مورد مطالعه، با روش quotorandom sampling در 8 رده‌ی کاری شامل پرستار (290 نفر)، کمک بهیار (88 نفر)، اداری (72 نفر)، تکنیسین اتاق عمل (37 نفر)، تکنیسین بیهوشی (36 نفر)، ماما (21 نفر)، تکنیسین آزمایشگاه (20 نفر) و تکنیسین رادیولوژی (17 نفر) وارد مطالعه شدند. پرسش‌نامه‌ی استرس شغلی (health and safety executive یا hse) توسط شرکت کنندگان به روش خود اظهاری تکمیل شد. چک لیست مطالعه، شامل خصوصیات دموگرافیک و عوامل شغلی نظیر رده‌ی شغلی، بخش محل خدمت، نوع رابطه‌ی استخدامی، سابقه‌ی کار و شیفت کاری کارکنان نیز ثبت و مقایسه گردید.یافته‌ها: نمره‌ی کلی استرس شغلی، برابر با 16.5 ± 118.1 بود که بالاترین نمره‌ها بر اساس پرسش‌نامه‌ی hse در حیطه‌ی تقاضا و سپس، نقش وجود داشت. رده‌ی شغلی با نمره‌ی کلی استرس شغلی و با حیطه‌ی ارتباط و کنترل ارتباط معنی‌داری داشت که بیشترین میزان استرس در پرسنل تکنیسین اتاق عمل و کمترین آن در پرسنل مامایی دیده شد (0.050 > p). نمره‌ی کلی استرس شغلی، از نظر بخش محل خدمت افراد مورد پژوهش با سابقه‌ی کار، شغل دوم و نوع شیفت تفاوت معنی‌داری نداشت (0.050 > p)؛ همچنین، شیفت کاری با حیطه‌ی نقش، ارتباط معنی‌داری نشان داد (0.050 > p). نوع رابطه‌ی استخدامی با نمره‌ی استرس کلی و با حیطه‌های ارتباط، حمایت مسوول و کنترل ارتباط معنی‌داری نشان داد (0.050 > p).نتیجه‌گیری: از مجموعه یافته‌های مطالعه، چنین برمی‌آید که استرس شغلی در میان کارکنان بیمارستان الزهرا (س)، در میان رده‌های شغلی مختلف تفاوت معنی‌داری دارد که لازم است توجه بیشتری برای کاهش استرس در رده‌های شغلی پر استرس نظیر تکنیسین اتاق عمل و پرستار، به عمل آید. با توجه به ارتباط شیفت کاری و نوع رابطه‌ی استخدامی با بعضی حیطه‌های استرس شغلی، لازم است مدیران دانشگاه و بیمارستان نسبت به تبدیل رابطه‌ی استخدامی از موقت به دایم و تنظیم برنامه‌های شیفت کاری پرسنل، توجه بیشتری معطوف نمایند.