بررسی ارتباط نیاز به احیا و سرانجام نوزادان احیا شده در بیمارستان بهار شهر شاهرود

مقدمه: حدود 90 درصد نوزادان در بدو تولد بدون نیاز به اقدام خاصی شروع به تنفس خودبه‌خودی می‎کنند. 10 درصد باقی‌مانده، برای شروع تنفس نیاز به احیا دارند که از این میزان، تنها 1 درصد نیاز به اقدامات احیای پیشرفته نظیر ماساژ قلبی و استفاده از دارو دارند. این پژوهش، با هدف بررسی ارتباط نیاز به احیا و سرانجام نوزادان انجام گرفت.روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی تحلیلی، نمونه‎گیری به صورت سرشماری در بیمارستان بهار شاهرود انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مامایی مادران و اطلاعات مربوط به وزن و نیاز به احیای نوزاد و سرانجام نوزادی از پرونده‎ها استخراج گردید. تجزیه و تحلیل داده‎ها، با استفاده از نرم‌افزار spss و آزمون‎های آماری t و 2χ انجام شد. 05/0 > p به عنوان سطح معنی‎داری در کلیه‌ی آزمون‎ها در نظر گرفته شد.یافته‌ها: در این پژوهش، 6677 نوزاد وارد مطالعه شدند. میانگین و انحراف معیار سن مادران آن‎ها 43/5 ± 20/27 سال و تحصیلات مادران 91/3 ± 17/10 سال بود. میانگین و انحراف معیار وزن نوزادان، 31/484 ± 09/3126 گرم بود. 70/2 درصد نوزادان در بدو تولد، نیاز به اقدامات اولیه‌ی احیا نظیر گرم ‎کردن و خشک کردن داشتند. 30/1 درصد تهویه‌ی مکانیکی داشتند و 40/0 درصد با ماساژ قلبی احیا شدند. با توجه به آزمون 2χ، بین نیاز به احیای نوزاد و بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی نوزادان، رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری مشاهده شد (001/0 = p). همچنین، بین وزن نوزادان و بستری شدن آنان نیز رابطه‌ی معکوس و معنی‎داری دیده شد (001/0 = p).نتیجه‌گیری: با توجه به درصد بالای بستری نوزادان، پس از اقدامات احیا در بخش مراقبت‌های ویژه و به منظور کاهش عوارض ناشی از آن، توصیه می‌شود برنامه‌ی مدون‌تری به منظور آموزش پروتکل‌های حمایتی و مراقبتی هم برای کارکنان و هم برای مادران تهیه شود.