بررسی ارتباط بین میزان spike‌های اینترایکتال و یافته‌های mri مغزی در بیماران مبتلا به صرع لوب تمپورال مقاوم به درمان

مقدمه: spikeهای اینترایکتال نه تنها جهت تشخیص صرع و سندرم‌های مرتبط با آن و نیز راهنمای درمانی در بیماران مبتلا به صرع استفاده می‌شوند، بلکه ممکن است پنجره‌ای برای دیدن آناتومی، شدت و نیز پیامدهای صرع باشند. این پژوهش، با هدف بررسی ارتباط میان spikeهای اینترایکتال و یافته‌های magnetic resonance imaging (mri) انجام گردید.روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی توصیفی مقطعی بود که بر روی بیماران با صرع لوب تمپورال مقاوم به درمان بستری شده در بیمارستان آیت‌له کاشانی اصفهان (در بخش مراقبت و پایش صرع) انجام شد. mri مغزی بیماران (تهیه شده بر اساس شیوه‌نامه‌ی صرع) و نیز کلیه‌ی فایل‌های مربوط به پایش طولانی مدت (long term monitoring یا ltm) بیماران (شامل تمام فایل‌های اینترایکتال)، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. سپس، میزان spike برای تک‌تک بیماران محاسبه شد. تجزیه و تحلیل این یافته‌ها، شامل دو بخش بود. در بخش آمار توصیفی، فراوانی و درصد و در بخش آمار استنباطی، از ضریب همبستگی spearman و همچنین، multivariate logistic regression استفاده شد.یافته‌ها: این پژوهش، بر روی 70 بیمار مبتلا به صرع لوب تمپورال مقاوم به درمان، انجام گردید. در بین شرکت کنندگان، 44 نفر (9/62 درصد) مرد و 26 نفر (1/37 درصد) زن بودند. بازه‌ی سنی بیماران، 6010 سال با میانگین 49/10 ± 00/29 سال بود. نتایج ضریب همبستگی spearman، نشان داد که بین میزان spikeها و نوع ضایعه‌ی mri رابطه‌ی معنی‌داری وجود داشت (050/0 > p). نتایج آزمون multivariate logistic regression نیز نشان داد که از بین ضایعات mri، تنها دو ضایعه‌ی «اسکلروز هیپوکامپ و آمیگدال» و «ضایعات تومورال و شبه تومورال» می‌توانند میزان spike را پیش‌بینی نمایند. همچنین، mri طبیعی نیز می‌تواند میزان spikeها را پیش‌بینی کند.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد ترکیبی از تصویربرداری‌های مغزی به همراه اندازه‌گیری‌های فیزیولوژیک نظیر spikeهای اینترایکتال و میزان آن‌ها، بتواند زیر گونه‌های صرع لوب تمپورال مقاوم به درمان را مشخص کند و از این طریق، به تشخیص و درمان بهتر کمک نماید.