مقایسه‌ی ضخامت چربی اپیکارد در بیماران با سندرم حاد کرونری،آنژین مزمن پایدار و افراد طبیعی

مقدمه: مطالعات اخیر نشان داده است که چربی اپیکارد با بیماری‌های قلبی ارتباط دارد. این مطالعه برای سنجش ضخامت چربی اپیکارد در بیماران دچار سندرم حاد کرونری و آنژین مزمن پایدار در مقایسه با افراد طبیعی و ارزیابی ارتباط آن با آنژیوگرافی کرونری و دیگر پارامترهای پیش‌گویی کننده‌ی بیماری قلبی طراحی شد.روش‌ها: این مطالعه‌ی مقایسه‌ای از مهر 1389 تا اسفند ماه 1389 در دو بیمارستان دانشگاهی (نور و حضرت علی اصغر (ع) و چمران)، مراکز ارجاع دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اجرا شد. 196 نفر، در سه گروه شاهد (68 نفر)، سندرم حاد کرونر (64 نفر) و آنژین مزمن پایدار (64 نفر) در مطالعه شرکت کردند. پس از ثبت مشخصات، افراد وارد شده تحت اکوکاردیوگرافی دو بعدی برای تعیین ضخامت اپیکارد قرار گرفتند و سپس شدت درگیری عروق کرونر آن‌ها توسط آنژیوگرافی تعیین گردید. ضخامت چربی اپیکارد بین گروه‌ها مقایسه شد و رابطه‌ی آن با سن، جنس، سابقه‌ی مصرف سیگار، هیپرکلسترولمی، فشار خون، دیابت، شاخص توده‌ی بدنی، دور شکم و شدت درگیری عروق کرونر تعیین شد.یافته‌ها: میانگین سن در افراد شرکت کننده 11.01 ± 59.54 سال بود. اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها در سن، جنس، مصرف سیگار و شدت درگیری عروق کرونر وجود داشت (به ترتیب 0.0001 >p و p< 0.003 و 0.004 > p و 0.0001 > p). میانگین ضخامت چربی اپیکارد در گروه سندرم حاد کرونر، آنژین پایدار و گروه شاهد به ترتیب 2.1 ± 5.7، 2.0 ±6.2 و 1.9 ± 4.6 میلی‌متر بود (0.001 > p). هیچ ارتباط مستقلی بین متغیرهای سنجیده شده (دیابت، فشار خون، هیپرکلسترولمی، مصرف سیگار) و ضخامت چربی اپیکارد وجود نداشت (0.05