مقایسه‌ی یافته‌های mri هیپوفیز بیماران مبتلا به تالاسمی با و بدون تاخیر بلوغ

مقدمه: β تالاسمی ماژور یک بیماری ژنتیکی شایع در کشور ایران است. تجویز خون در این بیماران حیاتی است و مهم‌ترین عارضه‌ی آن اضافه بار آهن در بدن و رسوب آن در ارگان‌های مختلف و از جمله غدد درون ریز می‌باشد. اختلال بلوغ از مشکلات شایع این بیماران بوده است که خود ناشی از عوامل مختلف و از جمله درگیری هیپوفیز در زمینه‌ی رسوب آهن می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط تغییر سیگنال mri هیپوفیز بیماران مبتلا به تالاسمی با تاخیر بلوغ بود. روش‌ها: به این منظور، 27 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور در گروه سنی 15 تا 25 سالگی وارد مطالعه شده، بر اساس معاینه‌ی کلینیکی به دو گروه بلوغ طبیعی و تاخیر بلوغ تقسیم شدند. در کلیه‌ی بیماران، بررسی هیپوفیز با mri انجام شد و سیگنال غده‌ی هیپوفیز و شدت تغییر سیگنال، ارتفاع و حجم غده در آن‌ها مشخص گردید. یافته‌ها: در 93 درصد بیماران مبتلا به تالاسمی درجات متفاوت از کاهش سیگنال غده‌ی هیپوفیز وجود داشت و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار نبود. اما در بیماران با تاخیر بلوغ هیپوسیگنالتی شدید (severe) به طور معنی‌داری بیشتر از گروه با بلوغ طبیعی بود (0.034 = p). ارتفاع و حجم غده‌ی هیپوفیز در گروه تاخیر بلوغ به طور معنی‌داری کمتر از گروه با بلوغ طبیعی بود (0.006 p =؛ 0.002 =p ). نتیجه‌گیری: کاهش شدید سیگنال غده‌ی هیپوفیز، کاهش حجم و ارتفاع غده‌ی هیپوفیز با وقوع بالینی تاخیر بلوغ رابطه‌ی معنی‌داری دارد، بنابراین استفاده از mri به عنوان روش تشخیص یا حتی پیش بینی اختلال بلوغ می‌تواند مفید باشد. به علاوه، کنترل زود هنگام رسوب آهن جهت جلوگیری از ایجاد سیگنال‌های بسیار پایین هیپوفیز و ممانعت از آتروفی غده‌ می‌تواند در پیش‌گیری از اختلال بلوغ در تالاسمی راه گشا باشد.