آیا هیدروکسی اتیل استارچ با وزن مولکولی کم (130) از نظر تاثیر بر سیستم انعقادی مزیتی بر انواع با وزن مولکولی بیشتر دارد؟

مقدمه: کلوییدها در مایع درمانی بیماران نقش بسزایی دارند، ولی این محلول‌ها اثرات سویی بر روی سیستم انعقادی می‌گذارند که باعث محدودیت در استفاده از آن‌ها می‌شود. به تازگی انواع جدیدی از این محلول‌ها در دسترس قرار گرفته‌اند که اثرات سوء انعقادی کمتری برای آن‌ها ذکر شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات انعقادی انواع جدید در مقایسه با انواع قدیمی بود.روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور 58 بیمار با asa (american society of anesthesiologists) i و ii که کاندید اعمال جراحی اندام و قسمت تحتانی شکم بودند، تحت بیهوشی اسپاینال قرار گرفتند. در زمان بیهوشی وضعیت انعقادی به وسیله‌ی ترومبوالاستوگراف قبل و یک ساعت بعد از تجویز 15 سی‌سی بر کیلوگرم وزن بدن از محلول هیدروکسی اتیل استارچ 130 (hydroxyethyl starch 130 یا 130 hes) در گروه مطالعه و 200 hes در گروه شاهد، اندازه‌گیری شد. همزمان وضعیت همودینامیک بیمار مانیتور و ثبت گردید. یافته‌های مطالعه با استفاده از آزمون‌های آماری 2χ، repeated measures anova و mann-whitney در سطح 0.05 تحلیل شد.یافته‌ها: 58 بیمار به مطالعه وارد شدند. میانگین سنی بیماران در گروه 200 hes و 130 hes به ترتیب 16.1 ± 37.83 و 5.6 ± 44.07 سال بود (0.05 < p). با حضور 23 مرد و 6 زن در هر گروه، دو گروه توزیع جنسی یکسانی داشتند. وزن بیماران دو گروه نیز به ترتیب 8.7 ± 69.48 و7.5 ± 69.72 کیلوگرم بود (0.05 < p). تفاوت میاگین ضربان قلب و درجه‌ی حرارت در دو گروه معنی‌دار بود، اما بیماران از نظر فشار خون تفاوت معنی‌دار آماری نشان ندادند. میانگین تغییرات مختصات ترومبوالاستوگرافی (teg یا thromboelastography) پس از تجویز hes 200 یا 130 نسبت به قبل از آن در دو گروه اختلاف معنی‌داری نداشت.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه‌ی حاضر استفاده از 130 hes به میزان 15 سی‌سی بر کیلوگرم وزن بدن از نظر تاثیر بر سیستم انعقادی مزیتی بر 200hes ندارد