بهبودی و عوارض ناشی از دو روش درمانی کم تهاجم trans obturator tape و supra pubic arc در درمان زنان مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار

مقدمه: یکی از مشکلات شایع زنان بی‌اختیاری ادراری استرسی (stress urinary incontinence یا sui) است. از میان درمان‌های بی‌اختیاری ادرار جراحی‌های کم آزار (minimal invasive anti-incontinence surgery) در حال حاضر در بسیاری از نقاط جهان جایگزین روش‌های قبلی جراحی شده‌اند. در ایران استفاده از روش‌های نوین جراحی مانند استفاده از در برای بازگرداندن مجرای ادرار به محل آناتومیک مثل و tot (transobturaror tape) محدود به برخی از مراکز دانشگاهی است و اغلب از روش‌های جراحی کلاسیک پیشین مانند burch ، marshal marketti و classic sling در درمان بی‌اختیاری ادراری استفاده می‌گردد. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه‌ای بهبودی و عوارض دو روش درمانی tot و sparc (suprapubic arc) یا tvt (transvaginal tape) در درمان sui بود. روش‌ها: تعداد 146 بیمار مبتلا به بی‌اختیاری ادرار به طور تصادفی تحت عمل جراحی tot یا sparc قرار گرفتند. یافته‌ها: عمل ترمیم پرولاپس قدامی در 43 نفر (59.7 درصد) از گروه sparc و 29 نفر (39.2 درصد) از گروه tot انجام شد. میزان بهبودی در دو گروه به ترتیب 90 درصد و93 درصد بود. اختلال در ادرار کردن در 11.3 درصد از بیماران گروه sparc و 17.6 درصد از بیماران گروه tot مشاهده شد. درد لگنی و درد کشاله‌ی ران به ترتیب در 4.2درصد و 13.5 درصد از بیماران گروه‌های sparc و tot دیده شد ولی تفاوت آماری معنی‌داری نداشت. عوارض التهابی در گروه sparc به طور معنی‌داری بیشتر بود. نتیجه‌گیری: به طور کلی میزان بهبودی در دو روش مشابه بود و از نظر عوارض نیز تنها عوارض میان مدت در sparc به طور معنی‌دار بیشتر بود.