تغییرات در گشتاور نیرو و نوسانات الکترومایوگرافی فلکسورهای عضله‌ی بازوی انسان پس از تمرین اکسنتریک حاد

مقدمه: به طور کلی تمرین عضلانی حاد منجر به توسعه‌ی خستگی می‌شود که اثرات مخربی بر عملکرد دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات تمرین حاد اکسنتریک روی گشتاور نیرو و فعالیت الکتریکی فلکسورهای عضله‌ی بازوی انسان بود. روش‌ها: تعداد 16 مرد فعال سالم بدون هیچ گونه سابقه‌ی آسیب عضلانی بالاتنه، 10 ست 5 تکراری تمرین بیشینه‌ی اکسنتریک با یک دست غالب با استفاده از نیروسنج ایزوکنتیک بایودکس (سیستم، 3) در سرعت زاویه‌ای 120 درجه بر ثانیه در دامنه‌ی حرکتی 90 درجه‌ی مفصل آرنج را اجرا کردند. تغییرات در حداکثر گشتاور ارادی و فعالیت الکترومایوگرافی (ریشه‌ی مجذور میانگین، rms) عضلات دو سر بازو و براکیالیس اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: تمرین حاد اکسنتریک منجر به کاهش معنی‌داری در حداکثر گشتاور ارادی گردید (0.001 >p). هنگام تمرین اکسنتریک، متوسط کاهش حداکثر گشتاور ارادی (10.20) 28.21 درصد کاهش یافت (0.001 > p). در واقع، به طور متوسط مقادیر حداکثر گشتاور اکسنتریک از (11.28) 64.11 نیوتن بر متر در پنج تکرار عمل انقباضی اکسنتریک در ست اول به (10.66) 46.05 نیوتن بر متر در پنج تکرار عمل انقباضی اکسنتریک پایانی از ست دهم کاهش یافت. هم‌زمان با کاهش گشتاور نیرو، مقادیر نوسانات فعالیت الکترومایوگرافی (ریشه‌ی مجذور میانگین، rms) عضلات دوسر بازو و براکیالیس نیز پس از جلسه‌ی تمرین اکسنتریک در سرعت زاویه‌ای مورد نظر پایین‌تر بود (0.001 >p). پس از جلسه‌ی تمرین حاد، متوسط مقادیر ریشه‌ی مجذور میانگین عضلات دوسر بازو و براکیالیس به ترتیب حدود 15.16 و 13.87 درصد کاهش یافت (p<0/001). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که یک جلسه تمرین حاد اکسنتریک منجر به کاهش معنی‌داری در حداکثر گشتاور ارادی و تغییرات الکترومایوگرافی فلکسورهای بازو هنگام اعمال عضلانی اکسنتریک گردید.