مقایسه‌ی اثر درمانی دو روش کارپکتومی ردیف پروگزیمال و آرترودزیز میدکارپال در بیماران با شکستگی و در رفتگی اسکافوئید

مقدمه: شکستگی اسکافوئید و دررفتگی اسکافولونیت از آسیب‌های شایع در استخوان‌های کارپال است که با عوارضی مثل کلاپس پیشرفته‌ی اسکافولونیت (scapholunate advanced collapse یا slac) یا کلاپس پیشرفته‌ی نان یونیون اسکافوئید (scaphoid nonunion advanced collapse یا snac) در این بیماران همراهی دارد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه‌ی اثر درمانی روش‌های proximal row carpectomy (prc) و midcarpal artherodesis (mca) در بیماران snac و slac در مرحله‌‌ی 2 (stage 2) بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، 30 بیمار مبتلا به snac (21 نفر) و slac (9 نفر) که در سال 1395 جهت انجام عمل جراحی prc یا mca مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران بر اساس نوع روش جراحی prc یا mca به دو گروه تقسیم شدند و عواملی مانند دامنه‌ی حرکت، شدت درد و قدرت مشت کردن در فواصل 2، 6 و 12 ماه بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین شدت درد در بیماران گروه prc در 2، 6 و 12 ماه بعد از عمل به ترتیب 3.30، 2.50 و 0.75 و میانگین شدت درد در گروه mca به ترتیب 1.85، 1.01 و 0.35 بود. بین دو گروه اختلاف معنی‌داری بر اساس شدت درد در 2 و 6 ماه بعد از عمل وجود داشت (0.05 > p)، اما اختلاف معنی‌داری بر اساس شدت درد در 12 ماه بعد از عمل وجود نداشت (0.28 = p). همچنین، بین دو گروه اختلاف معنی‌داری بر اساس دامنه‌ی حرکت و قدرت مشت کردن وجود نداشت (0.05 < p). نتیجه‌گیری: درد بعد از عمل در بیماران تحت روش mca کمتر از بیماران تحت prc است، اما تفاوتی بین دو روش در دامنه‌ی حرکت و مشت کردن بعد از عمل وجود ندارد.