اثر یک دوره‌ی تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن hypoxia-inducible factor-1 (hif-1) و سطح سرمی آنتی‌ژن اختصاصی پروستات در مردان مبتلا به سرطان پروستات

مقدمه: تمرینات بدنی، از راه تعدیل آنژیوژنز در بافت تومور نقش حمایتی را در درمان سرطان پروستات ایفا می‌کنند. عامل القا شونده به وسیله‌ی هیپوکسی 1 (hypoxia-inducible factor-1 یا hif-1)، نقش مهمی در روند آنژیوژنز و رشد تومور دارد. آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (prostate-specific antigen یا psa)، قابل دسترس‌ترین نشانگر تومور برای تشخیص سریع سرطان پروستات است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن hif-1 و سطح سرمی psa مردان مبتلا به سرطان پروستات بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان فوق تخصصی بقیه‌اله الاعظم (عج) تهران و بررسی مدارک پزشکی مردان مبتلا به سرطان پروستات در 6 ماه اول سال 1395، تعداد 20 مرد مبتلا به سرطان پروستات به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه مساوی مورد (با سن 10.04 ± 63.7 سال، وزن 11.26 ± 78.00 کیلوگرم و شاخص توده‌ی بدنی 2.44 ± 28.27 کیلوگرم/مترمربع) و شاهد (با سن 4.69 ± 61.5 سال، وزن 11.26 ± 79.20 کیلوگرم و شاخص توده‌ی بدنی 2.83 ± 27.93 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. گروه مورد، به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه‌ی60 دقیقه‌ای، تمرین ترکیبی مقاومتی و استقامتی در زمان برابر با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه و 75-60 درصد بیشینه‌ی ضربان قلب انجام دادند. گروه شاهد، هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. نمونه‌ های خونی جهت بررسی psa و hif-1 به روش enzyme-linked immunosorbent assay (elisa) و real-time polymerase chain reaction (real-time pcr) و با آزمون آماری dependent t و independent t سنجیده شد. یافته‌ها: تمرین ترکیبی، سبب کاهش معنی‌دار مقادیر پلاسمایی (0.007 = p) و بیان ژن hif-1 (0.005 = p) و سطح سرمی psa (0.005 = p) در گروه مورد شد. نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت psa در تشخیص سرطان پروستات و نقش hif-1 در آنژیوژنز تومور، تمرین ترکیبی می‌تواند از راه تعدیل hif-1 و psa، نقش موثری در کاهش روند پیشرفت سرطان پروستات داشته باشد.