پیامد احیای قلبی ریوی بیماران داخلی و جراحی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

مقدمه: با توجه به وضعیت بحرانی بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، این بیماران به شدت در معرض تهدید حیات می‌باشند و احیای قلبی- ریوی (cardiopulmonary resuscitation یا cpr) یکی از اقدامات رایج در این بخش است. لازم است پزشکان و پرسنل در این بخش، به اصول اولیه و پیشرفته‌ی حمایت از حیات آشنا باشند. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی پیامد بیماران احیا شده‌ی قلبی- ریوی داخلی و جراحی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، پرونده‌ی بیماران مورد احیای قلبی- ریوی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه در مدت 7 سال (95-1389) مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات دموگرافیک، داروهای به کار رفته در جریان cpr، زمان ایست قلبی- ریوی و زمان انجام و پیامد cpr، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در بازه‌ی زمانی مورد مطالعه، تعداد 6365 بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه بستری شده بودند که از این تعداد، 728 مورد (11.43 درصد) دچار ایست قلبی- ریوی شده و مورد cpr قرار گرفته بودند. از 728 cpr انجام شده، 117 مورد (16.1 درصد) موفق و 611 مورد (83.9 درصد) ناموفق بود. از 433 نفر بیمار داخلی، 52 نفر (12.0 درصد) و از 295 نفر بیمار جراحی، 65 نفر (22.0 درصد) عملیات احیای قلبی- ریوی موفق داشتند (0.001 = p). دیس‌ریتمی قابل مشاهده در بین بیماران داخلی و جراحی، تفاوت آماری معنی‌داری داشت (0.001 = p). میانگین طول مدت احیای قلبی- ریوی در بیماران داخلی 9.90 ± 32.72 و در بیماران جراحی، 8.90 ± 33.02 دقیقه بود (0.600 = p). نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر، زمان cpr، استفاده از داروها با تعداد و تکرار دز، در بیماران با cpr ناموفق، بیشتر بود. فراوانی cpr موفق قابل قبول بود.