بررسی ویژگی‌های دموگرافیک، بالینی و پیرابالینی بیماران مبتلا به pemphigus vulgaris نیازمند به بستری در سال‌های 96-1385

مقدمه: pemphigus vulgaris، یک‌ بیماری خودایمنی است که به صورت تاول داخل ‌جلدی و مخاطی بروز می‌کند. شیوع این بیماری در کشورها و مناطق مختلف، متفاوت‌ است. از این رو، شناسایی میزان شیوع و خصوصیات بیماران مبتلا به این‌ بیماری در اقلیم‌های متفاوت، می‌تواند در مدیریت آن و کاهش مرگ‌ و ‌میر ناشی از آن مفید باشد. به ‌همین‌ منظور، در مطالعه‌ی حاضر، به ارزیابی اپیدمیولوژی بیماران مبتلا به این بیماری طی 10 سال در شهر اصفهان پرداخته شد. روش‌ها: در مطالعه‌ی ‌‌توصیفی گذشته‌نگر حاضر، پرونده‌ی 114 بیمار مبتلا به pemphigus vulgaris که طی سال‌های 96-1385‌ در بیمارستان‌ الزهرای (س) ‌اصفهان بستری بودند، مورد‌ ارزیابی قرار‌گرفت و اطلاعات دموگرافیک، بالینی و آزمایشگاهی بیماران ثبت و نتایج‌ حاصل از آن با استفاده از نرم‌افزار spss گزارش داده شد. یافته‌ها: از 114 بیمار‌ حاضر در مطالعه، 78 نفر (68.4 درصد) زن و 6 نفر (31.6 درصد) مرد با میانگین سنی 12.55 ± 49.15 سال بودند. نوع ضایعه در 14.9 درصد مخاطی و vegetative، در 24.6 درصد پوستی و در 60.5 درصد هر دو نوع تظاهر ‌پوستی و مخاطی بود. به علاوه، فصل‌ بروز این بیماری اغلب در بهار و تابستان به ترتیب با 31.6 و 27.2 درصد بود. اغلب ‌بیماران با داروی پردنیزولون و آزارام تحت درمان قرار‌گرفتند که در 17.8 درصد با عوارض همراه بود، اما در ‌نهایت سرانجام تمامی بیماران بهبودی‌ بود و هیچ مرگ ‌و ‌میری طی این ارزیابی رخ ‌نداد. نتیجه‌گیری: بر طبق نتایج‌ مطالعه‌ی ‌حاضر، شیوع این بیماری در زنان بیش از مردان بود و بیشتر آن در فصول بهار و تابستان و به صورت تظاهرات ‌جلدی- مخاطی بود. بنابراین، پیشنهاد می‌شود در ‌خصوص میزان ‌بروز این بیماری و نحوه‌ی تظاهرات‌آن و فصل شایع این بیماری و درمان‌های موفق در این زمینه در مناطق مختلف و وسیع‌تر، تحقیقات بیشتری صورت‌گیرد.