مقایسه‌ی تاثیر اسیتالوپرام و دارونما بر کیفیت زندگی و علایم افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان سینه با ماستکتومی

مقدمه: این مطالعه، با هدف بررسی اثر اسیتالوپرام (escitalopram) بر علایم افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان سینه که تحت ماستکتومی قرار گرفته بودند، در مقایسه با دارونما انجام شد. روش‌ها: در یک مطالعه‌ی بالینی دو سو کور تصادفی، ابتدا 72 بیمار از نظر شرایط ورود به مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. با در نظر گرفتن معیارها، در نهایت 64 نفر از زنان 65-18 ساله با تشخیص سرطان سینه و با رادیکال ماستکتومی تعدیل شده (modified radical mastectomy)، به طور تصادفی در دو گروه مورد (32 نفر) و شاهد (32 نفر) قرار گرفتند. در گروه اسیتالوپرام، دارو با دز 10 میلی‌گرم روزانه شروع شد و بعد از یک هفته، به 20 میلی‌گرم روزانه رسید و تا هفته‌ی دوازدهم ادامه یافت. ارزیابی بیماران با پرسش‌نامه‌های depression anxiety stress scales (dass) و world health organization quality of life-brief questionnaire (who qol-bref questionnaire) در هفته‌های 0، 2، 8 و 12 صورت گرفت. یافته‌ها: در ارزیابی کیفیت زندگی، زیر مقیاس‌های سلامت روان‌شناختی، روابط اجتماعی، سلامت محیط و سلامت عمومی در هفته‌های 2، 8 و 12 به صورت معنی‌داری از گروه شاهد بالاتر بود (0.05 > p). به علاوه، در تحلیل درون گروهی برای گروه مورد، تفاوت مقادیر میانگین زیر مقیاس‌های سلامت جسمانی، سلامت روان‌شناختی، روابط اجتماعی، سلامت محیط و سلامت عمومی معنی‌دار گزارش شد (0.01 > p). نتیجه‌گیری: شروع اسیتالوپرام با دز روزانه‌ی 10 میلی‌گرم و افزایش تدریجی آن به 20 میلی‌گرم روزانه در بیماران غیر افسرده‌ی مبتلا به سرطان سینه با ماستکتومی، ممکن است در پیش‌گیری از علایم افسردگی و بهبود کیفیت زندگی در قیاس با دارونما موثر باشد.