بررسی شکستگی باز نوع 3 اندام تحتانی در مرکز اصلی تروما در اصفهان، مرکز ایران

مقدمه: از شایع‌ترین دلایل ارتوپدی مراجعه به اورژانس، آسیب‌های تروماتیک به اندام تحتانی می‌باشند. شکستگی‌های باز اندام تحتانی به سه گروه تقسیم می‌شوند که پیچیده‌ترین آن‌ها نوع 3 است که با آسیب عروقی همراه است. در مطالعه‌ی حاضر، به بررسی اپیدمیولوژیک شکستگی‌های نوع iiic در اصفهان پرداخته شد.روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، از نوع اپیدمیولوژیک، توصیفی و مقطعی بود که بر روی 26 بیمار با شکستگی نوع iiic بر اساس سیستم طبقه‌بندی gustilo-anderson در مرکز ترومای سطح i اصفهان طی سال‌های 95-1393 انجام شد. عروق درگیر (بر اساس تصویربرداری اولتراسوند doppler)، نوع مدیریت برای بازسازی شکستگی، نوع روش بازسازی زخم (بستن اولیه یا تاخیری زخم) و مدت زمان از شروع آسیب تا بازسازی عروق بررسی شد.یافته‌ها: 26 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. آسیب سمت راست اندام در 46.2 درصد، شکستگی تیبیا 65.4 درصد و شکستگی‌های ران در 34.6 درصد دیده شد. شایع‌ترین شریان آسیب دیده، شریان popliteal در 69.2 درصد موارد بود. ثابت‌سازی خارجی (external fixation) رایج‌ترین روش درمان در بیماران (76.9 درصد) بود. 76.9 درصد تحت ترمیم زخم تاخیری و 23.07 درصد تحت ترمیم زخم اولیه قرار گرفتند. 34.6 درصد طی 6 ساعت اول تحت ترمیم عروقی قرار گرفتند و 34.6 درصد از بیماران به عفونت اندام تحتانی مبتلا شدند.نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های مطالعه‌ی حاضر، شکستگی تیبیا و آسیب شریان popliteal، شایع‌ترین آسیب‌های باز اندام تحتانی بودند و بیشترین مورد ترمیم ارتوپدی به صورت ثابت‌سازی خارجی صورت گرفت.