ارتباط انواع شخصیتی با مزاج از منظر طب ایرانی در دانشجویان پزشکی اصفهان طی سال‌های 96-1394

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه‌ی چگونگی ارتباط انواع شخصیتی افراد با مزاج‌های طب ایرانی، تلفیق احتمالی این دو طب به منظور ارتقای سطح سلامت افراد و جلوگیری از ابتلا به بیماری‌ها بود. روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه‌ی تحلیلی- مقطعی بود که در آن، 293 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در اسفندماه سال 1394 تا بهمن‌ماه سال 1396، با کسب رضایت آگاهانه و به روش نمونه‌گیری تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های تعیین مزاج و temperament and character inventory-125 (tci-125) جمع‌آوری گردید و با به کارگیری نرم‌افزار spss تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 0.81 ± 22.74 سال بود که 54.30 درصد آن‌ها زن و 45.70 درصد مرد بودند. در خصوص بررسی ابعاد سرشتی که شامل نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی و پشتکار در افراد با مزاج گرم و خشک بیشترین شیوع (36.60 درصد) و در افراد با سرشت معتدل و تر (19.00 درصد) دارای کمترین شیوع بود (0.001 > p) و همچنین، در بررسی ابعاد منش که خود شامل خود راهبردی، همکاری و خود فراروی می‌باشد، در افراد گرم و معتدل در تری و خشکی دارای بیشترین شیوع (41.00 درصد) و در افراد گرم و خشک (34.57 درصد) دارای کمترین شیوع بود (0.011 = p). نتیجه‌گیری: یک فرد با یک مزاج خاص یک سری از ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری را دارد که با یک کیفیت خاص غالب در بدنش مرتبط است. پس اگر با برنامه‌ریزی صحیح در جهت سلامت افراد، این کیفیت که منجر به یک رفتار خاص می‌شود، در حد اعتدال نگهداری و حفظ گردد، فرد در قبال اعتدال آن کیفیت از سلامت جسمی و روحی- روانی برخوردار می‌شود.