مقایسه‌ی تاثیر استفاده‌ی موضعی ترانگزامیک اسید در مقابل تزریق داخل درن کلمپ شده بر میزان خونریزی بعد از عمل جراحی آرتروپلاستی زانو: یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده‌ی دو سو کور

مقدمه: آرتروپلاستی زانو، یکی از درمان‌های موثر در استئوآرتریت زانو می‌باشد. خونریزی بعد از عمل جراحی و به دنبال آن تزریق خون به بیمار، همچنان یکی از مشکلات این عمل جراحی است. این مطالعه، با هدف بررسی و مقایسه‌ی تاثیر روش استفاده‌ی موضعی حین عمل جراحی و روش تزریق ترانگزامیک اسید در درن کلامپ شده انجام گردید. روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، بیماران استئوآرتریت اولیه به سه گروه جهت تزریق دارونما داخل درن، تزریق ترانگزامیک اسید به داخل درن و دریافت ترانگزامیک اسید به صورت موضعی تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک و سپس هموگلوبین قبل از عمل، 12 و 48 ساعت بعد از عمل ثبت شد. از نرم‌افزار spss جهت واکاوی آماری استفاده شد. برای بررسی ارتباط میان داده‌ها، از آزمون‌های χ2، anova و t استفاده شد. یافته‌ها: 75 بیمار (67 زن و 8 مرد) با میانگین سنی 5.15 ± 63.26 سال به مطالعه وارد شدند. میزان هموگلوبین بیماران قبل از عمل جراحی 1.23 ± 13.29 گرم/دسی‌لیتر بود و اختلاف معنی‌داری در هموگلوبین بیماران قبل از عمل جراحی وجود نداشت (0.891 = p). با بررسی هموگلوبین‌های 48 ساعت بعد از عمل در گروه‌های مورد مطالعه، می‌توان نتیجه گرفت که میزان هموگلوبین در بیماران عضو گروه تزریق دارونما به داخل درن به مقدار بیشتری کاهش پیدا کرد و این کاهش نسبت به دو گروه دیگر معنی‌دار بود (0.001 = p). نتیجه‌گیری: تزریق موضعی و همچنین تزریق داخل درن داروی ترانگزامیک اسید می‌تواند تاثیر بیشتری در کاهش نیاز به انتقال خون و میزان آنمی بیماران بعد از عمل جراحی آرتروپلاستی زانو نسبت به دارونما داشته باشد، ولی تفاوت این دو روش در بررسی حاضر معنی‌دار نبود.