بررسی تاثیر ترکیبی میزوپروستول واژینال و اکسی‌توسین وریدی بر القای زایمان، نمره‌ی bishop و طول مدت زایمان

مقدمه: دو روش پرکاربرد برای القای زایمان، استفاده از میزوپروستول واژینال و اکسی‌توسین وریدی هستند. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین تاثیر ترکیبی میزوپروستول واژینال و اکسی‌توسین وریدی بر القای زایمان، ضریب بیشاب و طول مدت زایمان زنان شکم اول انجام شد.روش‌ها: پژوهش کارآزمایی بالینی کنترل شده‌ی تصادفی در سال 1396 در زایشگاه بیمارستان شهید صدوقی اصفهان بر روی 106 خانم باردار نخست‌زای ترم با اندیکاسیون ختم حاملگی و نمره‌ی bishop کمتر از 4 که با تخصیص تصادفی به دو گروه 53 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. گروه مورد، ابتدا 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال و بعد از سه ساعت یک تزریق 10 واحدی اکسی‌توسین را برای القای زایمان دریافت کردند. گروه شاهد، تنها یک تزریق 10 واحدی اکسی‌توسین دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون‌های mann-withney، 2χ و independent t با سطح معنی‌داری 0.05 > p با استفاده از نرم‌افزار spss انجام شد.یافته‌ها: واحدهای پژوهش در دو گروه، از نظر شاخص‌های دموگرافیک همسان بودند. آزمون independent t نشان داد که میانگین زمان شروع انقباضات منظم رحمی، مدت زمان مرحله‌ی فعال، مدت زمان مرحله‌ی اول زایمان و فاصله‌ی القا تا زایمان در گروه مورد به طور معنی‌داری کمتر از گروه شاهد بود (0.050 > p). آزمون paired t نشان داد که میانگین نمره‌ی bishop در هر دو گروه بعد از مداخله به طور معنی‌داری بیشتر از قبل از مداخله بود (0.001 > p).نتیجه‌گیری: استفاده از میزوپروستول به صورت ترکیبی با اکسی‌توسین نسبت به اکسی‌توسین به تنهایی، از مزایای بیشتری در القای زایمان برخوردار است و هر یک از آن‌ها را می‌توان با توجه به شرایط خانم باردار استفاده نمود.