بررسی مقایسه‌ای تاثیر سلگزان با بانداژ کشی و بانداژ کشی به تنهایی در پیش‌گیری از ترومبوز وریدهای عمقی اندام‌های تحتانی در بیماران تحت عمل جراحی ستون فقرات همراه با وسیله‌گذاری

مقدمه: این مطالعه، به منظور تعیین تاثیر پیش‌گیرانه‌ی سلگزان از بروز ترمبوز وریدهای عمقی اندام‌های تحتانی در بیماران تحت اعمال جراحی ستون فقرات همراه با وسیله‌گذاری انجام شد.روش‌ها: در یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 300 بیمار تحت عمل جراحی ستون فقرات در دو گروه 150 نفره توزیع شدند. به گروه مورد، علاوه بر بستن بانداژ کشی، روزانه 1 میلی‌گرم/کیلوگرم آمپول سلگزان تا زمان بستری مطلق، تزریق گردید و در گروه شاهد، از بانداژ کشی به تنهایی استفاده شد. کلیه‌ی بیماران در 14 روز بعد از عمل، تحت پی‌گیری قرار گرفتند و بروز ترومبو آمبولی در دو گروه تعیین و مقایسه گردید.یافته‌ها: در طی مدت مطالعه، 4 بیمار مبتلا به ترومبوز وریدهای عمقی گردیدند که 3 نفر (2 درصد) آن‌ها از گروه شاهد (باند کشی) و 1 نفر (0.7 درصد) از گروه مورد (باند کشی + تزریق سلگزان) بودند، اما بروز deep vein thrombosis (dvt) در دو گروه پیش‌گفته معنی‌دار نبود (0.620 = p). میانگین حجم خونریزی در دو گروه شاهد و مورد به ترتیب 7.7 ± 163.0 و 8.3 ± 203.4 میلی‌لیتر بود و حجم خونریزی در بیماران گروه مورد به طور معنی‌داری بیشتر بود (0.001 > p).نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تحت پیش‌گیری از ترومبوز وریدهای عمقی با باند کشی و باند کشی + سلگزان مشاهده نشد. همچنین، مطالعه‌ای که تاثیر قطعی این دارو را در پیش‌گیری از بروز ترومبوز وریدهای عمقی و ترومبو آمبولی اثبات نماید، به انجام نرسیده است. از این رو، پیشنهاد می‌گردد مطالعات بیشتر با حجم نمونه‌ی بالاتری جهت تعیین تاثیر سلگزان در پیش‌گیری از ترومبوز وریدهای عمقی انجام گیرد.