بررسی و مقایسه‌ی غلظت‌های متفاوت اکسیژن حین عمل بر کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپیک تحت بیهوشی عمومی

مقدمه: تهوع و استفراغ بعد از عمل (postoperative nausea and vomiting یا ponv) یکی از شایع‌ترین عوارض پس از بیهوشی عمومی است. ponv باعث بروز ناراحتی در افراد مختلف می‌شود. همچنین، در برخی مطالعات، تجویز اکسیژن در غلظت بالا حین اعمال جراحی باعث کاهش ponv شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر غلظت‌های متفاوت اکسیژن حین عمل بر کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک تحت بیهوشی عمومی بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، تعداد 105 بیمار که کاندیدای جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک تحت بیهوشی عمومی بودند، به صورت تصادفی به 3 گروه شامل گروه اول اکسیژن 30 درصد + 70 درصد هوا، گروه دوم اکسیژن 50 درصد + 50 درصد هوا، گروه سوم اکسیژن 70 درصد + 30 درصد هوا تقسیم شدند. اطلاعات این مطالعه، به خصوص شدت درد و تهوع با استفاده از visual analogue scale (vas) یا در گروه‌ها مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس تعداد دفعات استفراغ، شدت تهوع و شدت درد در انتهای ریکاوری و در ساعات 6، 12 و 24 پس از عمل، بین گروه‌های 1، 2 و 3 اختلاف آماری معنی‌داری وجود داشت (0.05 > p). نتیجه‌گیری: غلظت بالای اکسیژن باعث کاهش تهوع و استفراغ و درد بعد از عمل در مقایسه با غلظت‌های پایین‌تر در عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک می‌شود، اما میزان نیاز به متوکلوپرامید را کاهش نمی‌دهد.