اثر تمرین بازتوانی قلبی به دو شکل تداومی و تناوبی بر فاکتور نکروز توموری آلفا (tnf-α)، اینترلوکین 1 بتا (il-1β) و اینترلوکین 6 (il-6) سرمی در بیماران پیوند عروق کرونر

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرین بازتوانی قلبی به دو شکل تداومی و تناوبی بر بر فاکتور نکروز توموری آلفا (tumor necrosis factor-alpha یا tnf-α)، اینترلوکین 1 بتا (interleukin 1 beta یا il-1β) و اینترلوکین 6 (interleukin 6 یا il-6) سرمی در بیماران پیوند عروق کرونر بود. روش‌ها: تعداد 30 نفر از بیمارانی که حدود یک ماه از عمل جراحی آن‌ها گذشته بود، به صورت مساوی و تصادفی به سه گروه تمرین تناوبی، تمرین تدوامی و شاهد تقسیم شدند. افراد با توجه به گروهی که داشتند، در برنامه‌ی تناوبی شدید (در هر جلسه دو زمان 10 دقیقه‌ای شامل 15ثانیه فعالیت با 100 درصد برون‌ده اوج توان، 15 ثانیه استراحت غیر فعال و 4 دقیقه استراحت بین دو نوبت 10 دقیقه‌ای) و یا تداومی (25-20 دقیقه تمرین طولانی با شدت متوسط) به مدت 8 هفته تمرین نمودند. برای گروه شاهد، هیچ گونه تمرین بازتوانی انجام نشد و پس از اتمام مطالعه، همان تمرین‌ها برای این گروه اعمال گردید. نمونه‌های خونی به منظور ارزیابی il-6، tnf-α و il-1β جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون repeated measures anova و از آزمون تعقیبی bonferroni جهت تعیین محل تفاوت استفاده شد. کلیه‌ی تحلیل‌های آماری در سطح 0.050 > p انجام گردید. یافته‌ها: سطح tnf-α و il-1β سرم پس از 8 هفته تمرین بازتوانی در گروه‌های مداخله به طور معنی‌داری کاهش یافت. همچنین، مقایسه‌ی بین گروهی اختلاف معنی‌داری را بین تغییرات tnf-α و il-1β در دو گروه مداخله نشان داد که این کاهش در گروه تمرین تناوبی بیش از تمرین تداومی بود (0.050 > p). اجرای تمرینات تداومی و تناوبی باعث تغییر معنی‌دار در سطح il-6 در بیماران پیوند عروق کرونر نشد (0.050 < p). نتیجه‌گیری: با انجام تمرینات ورزشی به خصوص تمرین تناوبی، شاخص‌های پیش‌التهابی کاهش می‌یابد و از عوارض مجدد بعد از عمل نظیر گرفتگی مجدد عروق پیش‌گیری می‌شود.