بررسی میزان احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی در سالمندان و ارتباط آن با برخی از عوامل اجتماعی موثر بر سلامت در شهرستان اصفهان در سال‌های 971396

مقدمه: بسیاری از سالمندان دوران پیری را به عنوان دوران تنهایی توصیف کرده‌اند. از این رو، شناسایی عوامل موثر بر این تفکر، امری ضروری در جهت پیش‌گیری از این احساس می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی در سالمندان و ارتباط آن با برخی از عوامل اجتماعی موثر بر سلامت در شهرستان اصفهان در سال‌های 97-1396 بود. روش‌ها: این مطالعه بر روی 200 سالمند انجام گرفت. پس از اخذ رضایت از افراد و ثبت اطلاعات دموگرافیک، سلامت اجتماعی keyes جهت بررسی میزان سلامت اجتماعی و پرسش‌نامه‌ی social and emotional loneliness scale for adults (selsa) به منظور تعیین میزان فراوانی تنهایی اجتماعی و عاطفی ثبت شد. آزمون‌های χ2، t و همبستگی pearson جهت مقایسه‌ی داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: سالمندان با تحصیلات بالا (0.444 = r و 0.001 > p)، متاهل (0.572 = r و 0.001 > p)، درآمد بالا (0.481 = r و 0.001 > p) و سلامت اجتماعی بالا (0.582 = r و 0.001 > p)، کمتر احساس تنهایی می‌کردند. به لحاظ جنسیت، سالمندان زن بیشتر احساس تنهایی می‌کردند (0.194- = r و 0.006 = p). از طرفی، مشخص شد که احساس تنهایی ارتباط مستقیمی با زیر مقیاس‌های سلامت اجتماعی نظیر شکوفایی، انسجام، پذیرش و مشارکت داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به بروز بالای احساس تنهایی در سالمندان، شناسایی و غربالگری عوامل خطر افزایش احساس تنهایی در این مطالعه، از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد؛ چرا که از این طریق، می‌توان با افزایش سلامت اجتماعی، سبب کاهش احساس تنهایی سالمندان شد.